Hallo lieve allemaal,

Het is alweer bijna een maand geleden dat ik voor het laatst heb geschreven dus het zal weer een lange update worden.. Succes met lezen!

De vorige keer waren we in Bogota gebleven. De eerste dag hier hebben we het centrum verkent en daarna was het plan om een aantal dagen in de bibliotheek aan mijn researchproposal voor mijn masteraanmelding te werken. Helaas was de eerste avond in Bogota een zaterdag en werd ons een tour aangeboden naar San Andres, een partycomplex net buiten Bogota. Voor een vast bedrag gratis indrinken, ook nog tijdens de busreis erheen en dan kon je hier de hele avond feesten en werd je voor de deur weer thuisgebracht. Te mooi aanbod! Toen we bij het partycomplex aankwamen waren we al zo ontzettend naar de klote dat we hier ons de hele avond hebben kunnen entertainen zonder veel nieuwe drank te halen. Salsa gedanst met de locals. Helaas hebben de meisjes hier alleen toch echt iets meer gevoel in de heupen en je voelt je echt een mongool als je daartussen staat en mee probeert te doen haha. Verder nog een aantal souvenirs meegenomen richtinghet hostel. De mooiste (hele vette hoed) hebben ze helaas alleen weer afgepakt. De volgende dag konden we alleen helemaal niks meer helaas! de bibliotheek dus maar een dagje uitgesteld en savonds alleen naar de bios geweest. De bioscoop zat in een heel erg westers winkelcomplex dus we hebben ons hier heerlijk vermaakt met westerse kleren, westerse snoepjes en uiteraard de Macdonalds! Ik weet niet wat het is met de Mac, in Nederland heb ik er namelijk niet zoveel mee, maar we worden altijd zo blij als we hier een Macdonalds tegenkomen. Ik denk dat dat komt omdat je altijd weet dat het hetzelfde zal zijn als thuis. Enige minpuntje is dat ze hier bij de Mac geen milkshakes hebben...

De volgende dag wel echt naar de bibliotheek geweest. Helaas hadden ze hier alleen de info niet die ik zocht en kreeg ik tot bepaalde dingen geen toegang omdat ik geen residentie had in Colombia. Ik ben hier dus geen donder mee opgeschoten... We zijn in Bogota verder nog naar het goudmuseum geweest, waar ze allemaal precolombiaanse goudkunst tentoonstelden. Heel gaaf! en vlak buiten Bogota hebben we een Zoutmijn bezocht met een kerk erin. De mijnwerkers zagen de kerk in hun mijn als een soort bescherming voor het werk dat ze deden. Ging je hier genoeg bidden dan had je minder kans op een mijnwerkersdood, vandaar ook dat er erg veel moeite in de constructie van de kerk gestoken was. Erg gaaf!

Na Bogota zijn we doorgereisd naar Medellin. Deze bestemming heeft nogal wat discussie opgeleverd aangezien het niet het plan was om er heen te gaan maar Nicole wilde er graag heen om een jongen nog een keer opnieuw te kunnen zien. Uiteindelijk dus wel gegaan. De jongen was inmiddels op reis met een Amerikaans meisje, dus veel nut heeft het niet gehad. We hebben in Medellin een Pablo Escobartour gedaan. Erg interresant, veel informatie verkregen over hoe de karteloorlog in de ervaring van de colombianen is vergaan. We hebben het graf van Pablo gezien en als toetje hebben wede broer van Pablo Escobar ontmoet in zijn huis. Heel raar om deze man te ontmoeten. Hij is half blind en half doof door een bombrief die in zijn gezicht is ontploft, maar het is wel heel cool dat hij iedereen die belangrijk was in het Medellinkartel persoonlijk heeft gekent. Hijzelf zei dat hij nooit iemand vermoord heeft. Of dit waar is weet ik niet... Wel zei hij ook dat hij nooit spijt heeft gehad de broer van Escobar te zijn. Moeilijke kwestie aangezien hij een succesvolle wielrenner was totdat hij als accountant voor het kartel ging functioneren. De keer dat hij het meest bang was in zijn leven was toen hij met zijn broer uit een Politieauto ontsnapte in de Verenigde Staten. Het leek net een verhaal uit een film.... De Colombianen zelf zijn niet zo heel blij met dit soort tours omdat ze het belachelijk vinden dat de drugscriminelen zo nog steeds geld verdienen met hun verleden. opnieuw een moeilijke kwestie...

Verder zijn we in Medellin nog wezen stappen en hebben we de kabelmetro over de stad genomen. Deze nam je mee over de sloppenwijken. Het contrast tussen de dure buurt waar jij in je hostel zit en deze uit karton en golfplaat gebouwde huisjes is erg raar om van zo dichtbij te zien....

Next stop: Taganga. Vanuit dit kleine kustplaatsje kon je de Lost City Trek lopen. 5 dagen afzien en erg veel heuvel op wandelen. De eerste drie dagen was het vooral veel heuvel op. Je loopt dwars door de jungle dus de natuur is hier al fantastisch. Wel erg warm! maar gelukkig konden we onderweg steeds in de rivier zwemmen om af te koelen. De eerste nacht slaap je in Hangmatten, de rest van de nachten in een normaal bed. Slaapt niet heel chill in zon hangmat moet ik zeggen. Dag 4 kom je na 1200 traptreden dan aan in de Lost City. Deze oude indigeneese stad is slecht gedeeltelijk gerestaureerd dus je bezoekt slechts een deel. Het andere deel is nog overwoekerd door Jungle. Ik ben echt een geschiedenisfreakje dus ik werd heel blij van deze ruines haha. Tijdens de trek hebben we ook nog een echt indigenees dorp bezocht en hebben we Cocaineles gehad van onze gidsen. De indianen kauwen en verbouwen de cocabomen voor eigen gebruik en dat is te zien aan hun gebitten. Gedverderrie! Maargoed het stilt de honger en je krijgt er energie van die je kunt gebruiken voor lange wandeltochten door de Jungle. Cocaine word gemaakt van de cocabladeren en schelppoeder dat de indianen uit de kust haalden. Heel apart dat zon blaadje zoveel commotie veroorzaakt over de hele wereld. We hebben met het stamhoofd van het dorp gepraat. Deze man mocht een aantal dagen met iedere indianenvrouw samenwonen voordat zij haar man ging trouwen. Het zal je dan ook niet verbazen dat de beste man nogal veel kinderen heeft. We konden trouwens in San Augustin een echte Cocainefarm bezoeken. Waar ze de Cocaine produceren. Deze tour was alleen uiterst illegaal en erg duur. Voor mij ook tegen mijn principes om de productie te steunen dus hebben we hiervan afgezien. Als we andere reizigers vertellen dat we deze mogelijkheid hebben gehad zijn ze vaak erg jaloers. Vroeger was het erg makkelijk om deze farms te bezoeken. Nu probeert de Colombiaanse regering vooral alle associatie van Colombia met drugs uit te bannen. De bevolking is het hier mee eens. Ze zijn het zat om altijd maar als drugsland gezien te worden door de rest van de wereld.

De laatste dag was Koninginnedag. Tevens de zwaarste dag van de trek. Wij hebben dus op koninginnedag nog heerlijk door de jungle lopen banjeren. Wel als echte Nederlanders natuurlijk de hele dag met een oranje band om onze kop rondgelopen. Savonds hebben we ons tukkervriendje Frank opnieuw ontmoet in Taganga en zijn we met hem en onze tourgroep Koninginnedag in stijl gaan vieren. De dag afgesloten op zn Nederlands met wat Hollands groen en daarmee was onze hollanddag compleet. Maar toch is het wel raar om op deze dag niet in Nederland te zijn.

De volgende dag zijn we licht katerig richting Cartagena vertrokken. Deze oude havenstad lijkt rechtsreeks uit de pirates of the carribean te komen. De geschiedenis staat vol met plunderverhalen van de stad. Francis Drake heeft heeft een beroemd beleg gevoerd tegen de spanjaarden. Verder een heel mooi historisch centrum met koloniale huizen inclusief balkonnetjes. We hebben een moddervulkaan bezocht buiten de stad. Heel vreemd aangezien de vulkaan 2000 meter diep is. Jij in de bovenkant zit maar blijft drijven door de samenstelling van de modder. Je kon hier ook een massage krijgen in de modder van een neger zonder voortanden. Nicole heeft dit gedaan, maar voor geld toe zou ik nog bedanken. Vet ranzig man dat zon gastje je helemaal gaat betasten....

Vanuit Cartagena zijn we samen met Frank op zoek gegaan naar een zeilboot die ons via de San Blas naar Panama kon brengen. De grensovergang tussen Colombia en Panama bestaat uit een niemandsland midden in de Jungle en is niet veilig om over land over te steken. De andere 2 opties zijn boot en vliegtuig. Vliegtuig is een stukje goedkoper. Per boot vaar je alleen via de San Blas eilanden. Dit tropisch paradijs is opnieuw net een scene uit de Pirates of the Carribean. Dat eilandje waar Johnny depp op wordt achtergelaten. Zo ziet het eruit. We hebben tijdens deze trip veel gesnorkeld. Echte nemos gezien, alleen in het blauw, niet in het oranje. Verder zeesterren, hele gave schelpen etc. Hele gafe trip. Onze kapitein Fernanado (een Argentijn) was de beste kok ever dus we hebben de hele trip heerlijk gegeten. Nu mis is zijn kookkunsten haha! Verder nog fikkies gestookt savonds op de eilanden en zoals dat hier hoort daarbij natuurlijk rum gedronken. Ooh ja we hebben ook nog kreeft gegeten. Had ik nog nooit gehad.. maar echt superlekker!

Na deze zeiltrip zijn we 2 dagen geleden aangekomen in Panama. zodra je op het land stapte moest je twee dollar pierbelasting betalen. Er was alleen geen pier... Zo gaat dat hier heel vaak. Toeristen laten betalen voor dingen die nergens op slaan maar er is hier toch nergens enige controle van dus moet je wel. Als je dan vraagt waarvoor je in godsnaam betaald krijg je een of ander onzinverhaal over dat deze aanmeringsplek een privehaven is. In mijn beleving zal er dan op zn minst een bord moeten staan met de naam van de persoon die deze plek in behering heeft of een bewijs moeten zijn van dit feit maargoed, zo werkt het hier nou eenmaal dus we hebben ons na veel discussie maar weer op laten lichten anders wilden ze ons niet meenemen in de jeep richting de stad.

Gister hebben we het centrum van Panama-city verkent en zijn we naar het Panama-kanaal geweest. De constructie van de sluizen die de Atlantische en de Pasifische oceaan met elkaar verbinden hebben veel doden op hun geweten door ziektes als gele koorts en Malaria. Maar het is zeker een indrukwekkend staaltje techniek. Wel.. en ja dan komt hier de verwende Nederlander weer boven.. moet ik zeggen dat de sluizen in Muiden toch meer charme hebben wanneer je boten wilt kijken. Helemaal omdat je dan op het terras van ome co kunt zitten met een wijntje en een broodje kroket erbij!

Op dit moment zit ik in een internetcafe nog in Panama-city mijn laatste uurtjes in deze stad te slijten. De stad is net als alle andere steden buiten het centrum een beetje shabby dus eigenlijk heb ik alles gedaan wat er hier te doen is. Vanavond om 11 uur neem ik een nachtbus richting San Jose in Costa Rica. Vandaag is er een nieuw hoofdstuk van de reis begonnen want ik ben op het moment helemaal alleen. Nicole is vanmorgen naar Boquete vertrokken in het Noorden van Panama. Ik moet binnen 2 weken in Antigua zijn omdat ik daar bij Ninos de Guatemala een maand lang vrijwilligerswerk ga doen. De komende 10 dagen zullen dus veel busuren bevatten voor mij en ik zal slechts op twee plekken nog echt gaan stoppen om dingen te zien. Het is heel raar maar het voelt heel bevrijdend om echt even alleen te zijn nu. normaal ben je altijd met anderen om je heen en ik weet niet (het zullen de graafsma neigingen wel zijn mam) maar het voelt goed. Even lekker mijn eigen ding doen. Voor mij en Nicole is het ook goed denk ik want sinds het gezeik over die gast in Medellin liep het niet helemaal soepel meer tussen ons. Nicole zal mij in Antigua op komen halen voor de laatste twee en een halve week van de reis dus dan zijn we nog even samen.

Voor nu was dit hem wel weer even denk ik. (genoeg idd, ik weet het) Ik probeer alleen echt alles op te schrijven zodat ik alles voor mezelf na de reis goed na kan lezen. Opnieuw liefs aan iedereen in Nederland. Ik mis jullie allemaal!

Liefs vanuit Panama.