Hallo lieve allemaal,

Het wordt weer een lang verhaal want ik zag net dat ik al anderhalve maand niks meer geschreven heb. Maar het is de een na laatste en aangezien de reis nog maar ruim een week duurt word de laatste uiteraard niet zo lang. Enjoy!

We waren gebleven in Antigua waar ik zou beginnen met mijn vrijwilligerswerk op El Porvenir in San Antonio vlakbij Antigua. Dit heb ik uiteindelijke ruim een maand gedaan. Eigenlijk wilde ik nog een week langer blijven maar de kiddos hadden vakantie in de laatste week dus ik had 22 juni mijn laatste dag. In die weken heb ik iedere ochtend de lerares van de parvulos (allerkleinsten) ondersteunt. Dit hield in dat ik uiteraard de kinderen hielp bij moeilijke taken zoals het tekenen verschillende figuren (ovalen, driehoeken, rechthoeken), nummer 1, de letter i etc... Uiteraard kringgesprekken en heel veel liedjes zingen. Mijn favoriet over senora Zappo met haar vriendje jezus... (moet je horen, want de melodie is heel pakkend haha!) maar ook liedjes voor rijen vormen en stilte (en het werkt echt in tegenstelling tot het silencium van albertus haha) Verder werd er ook heel veel getekent en geknutseld. Bloemen knutselen, wereldbollen inkleuren en je eigen familie tekenen waren een aantal van deze opdrachten. De kiddos hadden ookal iedere dag huiswerkopdrachten dus die schreef ik iedere dag in de schriften. Na schooltijd uiteraard nog dingen voorbereiden voor de volgende dag.Naast deze opdrachten hadden de kiddos ook veel speeltijd waarin ze mochten kiezen tussen de zandbak, winkeltje, schilderen, blokken etc. en ik moet zeggen dat je je net weer een kind voelt als je ze helpt bij het bouwen van zandkastelen. Het bracht iig veel herinneringen terug aan mijn basisschooltijd. Wat wel anders is.. wij hadden echt veel meer speelgoed vooral voor het speelkwartier.. ze hadden hier alleen een voetbal. Mijn afscheidscadeau bestond dan ook onder andere uit een aantal springtouwen (ik wilde eigenlijk een grote, maar niet te krijgen hier..)

Deze dagen begonnen om 07:30 dus dit hield in de wekker om 05:50 aangezien de bushalte 20 minuten lopen was en de busrit nog bijna een half uur.. Niet echt mijn ding maar op een gegeven moment begon ik er wel aan te wennen. Naast de Parvulos heb ik ook nog een aantal middagen artles gegeven aan de primeros (groep 3/4 ongeveer). Tekenen met wol, collages maken, figuren krassen uit waskrijt en een foto verder schilderen waren onder andere de opdrachten in deze lessen. En deze lessen gaf ik zelf dus dat was ook wel gaaf! Deze klassen duurden tot half 4/4 uur.. dus soms erg lange dagen want dan moest ik nog terug naar Antigua. Maar het was het echt waard want je krijgt zoveel terug van de kids! ze willen gaan echt hele gesprekken met je aan en je krijgt de hele dag knuffels. Een van die gesprekken was wel grappig. Ana Cecelia een meisje van de parvulos vroeg aan mij of ik een gringa was (soort van scheldwoord voor amerikanen en blond haar blauwe ogen in het algemeen). Toen vroeg ik haar wat een gringa dan precies was. antwoord: mensen die engels praten zoals jij. Toen ik haar antwoordde dat ik geen engels praatte maar Nederlands moest ze dan toch maar eens met haar ouders overleggen aangezien die hadden gezegd dat ik een gringa was maar als ik geen engels praatte thuis wist ze dat dan toch niet helemaal zeker.

Wat me wel erg verbaasde was de organisatie van de roosters.. wanneer de kinderen een dag vrij hadden werd dit de dag van tevoren aan de ouders medegedeeld en ook aan ons. Ik snap niet dat die ouders dan gewoon zeggen van ok prima.. Ik vond het strontirritant aangezien ik graag dingen vooruitplan, maargoed als je iedere dag je landje bewerkt en alles altijd hetzelfde is maakt dit blijkbaar niet uit. Vrije dagen zijn trouwens niet goed voor de kids want wanneer ze vrij zijn moeten ze meewerken op het land. Wel een raar idee hoor aangezien ze nog maar 5 jaar oud zijn. Lijfelijke straffen zijn ook nog heel normaal hier. Een jongetje van de parvulos vertelde in het kringgesprek dat hij niet op school geweest was omdat zijn moeder hem had geslagen omdat hij in een plas gespeeld had dus toen kon hij even niet naar school.. Dus! mijn bek viel echt open maar de lerares vond dit geen rare mededeling blijkbaar.

De kiddos kregen ook iedere dag een snack (een broodje meestal) en lunch (rijst, kip en bonen variatie). Dit was altijd een heel gedoe aangezien sommige kinderen gewoon niet eten en het regel was dat je niet naar huis kon of geen speelkwartier als je niet alles opat. Na duidend keer vragen of ze alsjeblieft wilden eten bleven er altijd dezelfde paar over die erg lang moesten blijven zitten.. (Juan jose, Daniel en sheilley waren het ergst!) wanneer de moeder van Juan Jose er dan vrolijk naast komt staan en je verteld dat hij thuis toch ook nooit eet dus dat je het maar beter op kan geven kan je zo iemand wel iets aandoen.. over slechte opvoeding gesproken. Wat het eten ook niet altijd even fijn maakte was het feit dat de maagjes van de kiddos niet altijd even gewend zijn aan vlees en dit leidt uiteraard tot... jawel overgeven.. en wie mag dat opruimen.. juist ik soms ook! niet heel fijn.

De dag van het afscheid was echt klote.. ze gingen allemaal liedjes voor me zingen, hadden cadeautjes voor me geknutseld en ik kreeg van allemaal een knuffel. Ik wilde nog helemaal niet weg! en je krijgt zon band met de kids dat ik echt even met tranen in mn ogen stond.

Naast het vrijwilligerswerk waren er ook activiteiten van Ninos de Guatemala in Antigua zoals de benefietavond in een salsaclub (50% baropbrangst voor ninos) en de 12 km Antigualoop. Voor het benefietfeest hebben we superveel geflyerd en het was gelukkig een groot succes. De 12 kmloop heeft me veel spierpijn opgeleverd de volgende dagen aangezien ik echt niet in vorm ben om zoiets te doen, maar onder de 1 uur en 40 min was best netjes en het heeft ninos weer publiciteit opgeleverd. Verder had ik de laatste vier weken een eigen kamer in een spaansschool met superchill tweepersoonsbed. Hier woonden nog 10 anderen waar ik vaak mee op stap ben geweest en dingen gedaan heb. Dan was er ook nog mijn verjaardag die ik met de vrijwilligers en mn roomies heb gevierd. Dat was wel raar hoor zo ver van huis. Wel superveel gedronken uiteraard en de hele avond met een haarband op mijn hoofd moeten lopen maargoed dit zorgde wel voor gratis shotjes dus zo erg was dat niet. Kortom ik heb het heel erg naar mn zin gehad in Antigua en wilde echt nog niet weg toen het tijd was om te gaan.

Gelukkig waren er nog veel plekken te zien tussen Antigua en Mexico-stad dus aan de andere kant is het ook wel leuk om nog even echt te backpacken voordat ik straks thuis ben. Vanuit Antigua ben ik eerst nog een weekendje naar Lake Atitlan geweest. Erg mooi. Helaas regende het heel hard de eerste dag en avond en was het hele stadje uitgestorven. De volgende dag wel een hele mooie paardrijrit gemaakt langs het meer met een Amerikaans en een Duits meisje.

Toen nog even terug naar Antigua, spullen pakken (en dat worden er steeds meer!) en vertrekken voor de laatste kilometers omhoog richting Mexico-stad. Eerst naar Flores waar een heel chill hostel zat van een Nederlandse eigenaar. Ik had al even geen Nederlanders meer gezien dus opzich was dat wel weer even fijn. Hier veel drankjes gedaan in de nachtbar en heel vroeg opgestaan voor de Tikaltour en de bus naar Palenque. Tikal was echt heel erg mooi! Deze oude mayastad heeft heeft veel mayatempels en ruines van paleizen. Verder opnieuw een tarantula gezien en brulapen en andere coole dieren. Wanneer we die tarantula tegenkwamen werd de gids helemaal enthausiast.. kijk we hebben er een gevonden. Later hoorden we dat dag beest in een doosje gehouden word en voor iedere tourgroep even op een boom geplaatst word. Typisch...

Na Flores doorgereisd naar Palenque waar opnieuw Mayaruines waren. Wel heel mooi maar na dit park was ik er wel even klaar mee hoor. We sliepen hier in een lodge midden in de jungle (ik was samen met 3 israelis). Deze lodge was wel echt heel gaaf. Je had je eigen hutje midden in de natuur aan een beekje dus dat was wel even goed om tot rust te komen. Savonds in het restaurant van de lodge rond gehangen met de israelis, een nederlandse jongen (Jordy) en een Engels stelletje... Er was live muziek dus dat was erg gezellig. We hebben verder nog de stad Palenque zelf uitgecheckt (voornamelijk om te kunnen internetten) maar hier was echt niks aan. Lelijke stad. Nicole zou eigenlijk in dezelfde lodge komen om weer te meeten. Door een busvertraging ging dit alleen niet door en was het onduidelijk wanneer en of ze zou komen. Ik ben dus vast doorgereisd naar San Christobal de las Casas met een van de Israelis. Hier in de lonely planet het hostel uitgezocht waarvan ik dacht dat Nicole deze ook zou kiezen want door gebrek aan internetverbindingen verliep de communicatie niet helemaal soepel. En ja hoor toen ik terug kwam van een wandeling richting de supermarkt zag ik haar backpack in de slaapzaal geparkeerd staan dus vanaf nu zijn we samen voor de laatste paar dagen.

We hebben vandaag de stad verkent en een beetje geshopt. Verder zijn hier helaas geen dingen te doen die we al veel vaker hebben gezien (een waterval, een meer en een grot woepie!!!) dus we nemen morgenavond een nachtbus naar Oaxaca. Onze lonely planet houdt op in San Christobal dus we hebben geen idee wat hier te doen is (zo maar even op internet kijken) maar iedereen zegt dat we hierheen moeten voordat we naar Mexico-stad gaan dus dan doen we dan maar. Misschien dan nog Puebla als we niet zo lang in Oaxaca blijven en dan eindpunt Mexico-Stad! raar hoor we zitten nu echt bijna op het einde.. nog 9 daagjes en dan vliegtuig. Heb net mn stoel al uitgezocht haha. Het tijdsverschil is hier 7 uur dus dat word een fijn jatlagje als we thuiskomen. We landen donderdag 12 juli rond een uur of 4 geloof ik. En dan eindelijk weer lekker Nederlands eten eten en iedereen weer zien. Ik heb echt zin om naar huis te gaan, 6 maanden was voor mij genoeg. Nicole alleen nog totaal niet maargoed tickets zijn al geboekt dus niks aan te doen.

Jongens en meisjes ik zie jullie nu allemaal heel snel weer! Bedankt voor het nog steeds volgen van mijn reis en de laatste details ga ik waarschijlijk pas in Nederland op mn blog gooien dus dit was hem dan al een beetje!

Veel Liefs Nienke

PS ik heb al een aantal fotos van Antigua op mn facebook staan. Alleen geen fotos van kiddos. Dit is een regel van ninos. Dit mag niet. Vandaar... ik heb gelukkig wel fotos kunnen maken op de school maargoed die moeten dan maar even wachten tot thuis.