Hallo lieve allemaal!

Het duurde even voordat deze computer besloot de reismee pagina aan te kunnen maar ik kan nu toch echt weer een update schrijven voor jullie allemaal!

De vorige keer waren we net aangekomen in La Paz. Hier hebben we heel wat fijne nachtelijke uurtjes beleefd. Ik zal jullie de details besparen, maar de feestjes waren erg goed in dit hostel. Het Wild Rover Hostel heeft ook nog 2 vestigingen in Cusco en Arrequipa. Deze bestemmingen staan ook nog op het programma dus gelukkig hoefden we Wild Rover niet geheel gedag te zeggen. Overdag hebben we natuurlijk ook nog wat nuttige dingen gedaan. We hebben geshopt in een buurtje met allemaal souvenir en kledingwinkels. Vervolgens hadden we bedacht dat we alles wat we gekocht hadden nooit mee konden nemen in de backpack en hebben we allebei een pakket naar huis gestuurd.

Verder hebben we de death road gefietst. Deze weg loopt vanaf 4800 hoogte naar beneden tot 1200 meter. Er schijnen per jaar 10 mensen dood te gaan op deze weg en dat is niet zo gek want de weg loopt bijna geheel langs een hele steile afgrond. Er schijnt ook een filmpje op youtube te staan van een bus die de weg af rijdt. En ja mam ik heb je expres niet verteld dat we dit gingen doen. We hebben het overleefd en hebben nu dan ook het befaamde tshirt met i survived the death road in de pocket. Het weer viel alleen een beetje tegen helaas dus we hebben veel stukken in de regen moeten fietsen. Vooral op het bovenste stuk was dit niet heel prettig want hier was het ook nog eens erg koud door de hoogte. Gelukkig hadden we beschermende kleding aan die ons enigszins beschermde. All in All was het in ieder geval echt supergaaf! wel waren we , naja vooral ik, een beetje schijterds want we durfden niet zo hard. Lekker als laatste gefinished maar er waren mensen die tijdens het fietsen hebben opgegeven dus dat is veel erger.

Verder niet heel veel nuttigs gedaan in La Paz overdag behalve dan ook de stad verkent. Dit hebben we ook 's nachts gedaan. Helaas liep dit een avond iets minder leuk af. normaal gesproken liet ik altijd mijn telefoon een camera achter in de kluis in het hostel als we uit gingen. Ik was deze avond alleen een beetje lam en ben dit vergeten. Toen ik in Club Traffic mijn camera uit mijn tasje wilde halen om een foto te maken merkte ik dat mijn slot open was en mijn blackberry en camera beiden weg. Toen meteen terug gegaan naar het hostel om mijn telefoon te blokkeren. Het lukte alleen niet om het noodnummer van vodafone te bereiken met de tel van nicole. Uiteindelijk via een online sms mijn moeder bereikt en die heeft de vodafone alles laten blokkeren. Mijn camera wordt in ieder geval vergoed door de verzekering. telefoon weet ik niet dus dat is even afwachten. Het ergste is dat er heel veel fotos weg zijn. Alles van Santa Cruz, een deel van Sucre en heel veel Partypics van La Paz. De fotos van death road hebben we gelukkig op cdrom gekregen van de tourmaatschappij. Maargoed je doet er niks aan. Zoals mijn moeder al zei, de hoeveeltse ramp is dit. Mijn pinpas deed het eerst 2 weken niet dus ik kon geen geld opnemen. Toen kreeg ik slecht nieuws van het thuisfront en toen dit. en dat allemaal in anderhalve week. Ongeluk komt nooit alleen. Geluk komt gelukkig ook nooit alleen want op dezelfde dag dat mijn pinpas weer besloot te functioneren kreeg ik te horen dat mijn scriptie is goedgekeurd en dat ik nu dus officieel ben afgestudeerd voor mij bachelor! dat maakte het jatincident meer dan goed! Hier hebben we dan ook goed op gefeest de laatste avond in La Paz.

Na La Paz zijn we naar Rurrenabaque gegaan. we hoorden al van verschillende mensen dat het veel fijner was om het vliegtuig te nemen hiernaartoe omdat de busreis erg afhankelijk was van de conditie van de wegen. Ondanks dat het hier nu regenseizoen is hebben we besloten de bus te nemen omdat dit erg veel geld scheelde. Foute keuze! deze busrit was echt hels! alle andere boliviaanse busritjes waren zo fijn vergeleken met deze. Ten eerste vertrok de bus 4 uur later dan gepland. Werd hij volgeladen met alle Zuid-Amerikaanse bende die enigszins vervoerbaar is. Voedsel, schoolspullen etc. die tot bovenop het dak opgestapeld werden en de bus zag er ook niet uit als een normale nederlandse bus. De weg voerde langs diepe hele steile afgronden waar de bus echt rakelings langsreed iedere keer en op de tweede helft was de weg veranderd in een grote modderstroom. We waren dan ook erg blij toen we in Rurrenabaque uit te bus stapten! en uiteraard hebben we hier meteen vliegtickets geregeld voor de terugreis.

In Rurrenabaque kon je een jungle of een pampastour door de amazone doen. Aangezien de jungletour inhield dat je op de grond onder een zeiltje tegen de regen moest slapen 2 nachten hebben wij uiteraard voor de pampas gekozen. Deze tour was echt supergaaf! we hebben aligators, apen, vogels, een tarantulaen slangen gezien. We hebben zelfs met roze dolfijnen gezwommen! verder piranhas gevist en op zoek gegaan naar anacondas in het Moeras. We hadden opnieuw een leuke tourgroep dus we hebben het erg naar onze zin gehad. De gids had een oogje op Nicole dus heeft hij haar met een bloemenkrans gekroond tot koninging van de pampas. Onze tourgoep heeft haar benoemd tot picky nikkie omdat ze niks at. ook erg toepasselijk!

Na deze tour hebben we getracht terug te keren richting La Paz met het vliegtuig van 12 uur zodat we meteen door konden reizen naar Copacabana. Helaas door de regen waren alle vluchten verplaatst en konden we pas om 6 uur vliegen. Vervolgens moesten we gedwongen onderdak zoeken in La Paz voor een extra nacht. We zijn met een jongen die we kenden van de tour teruggegaan naar Wild Rover. De enige kamer die ze hier nog hadden was de matrimonial met 1 tweepersoonsbed. Uit ellende dus maar besloten daar met zijn drieen te slapen. was niet een heel prettig nachtje in het midden tussen nicole en die gast in maargoed dit hebben we ook weer overleefd en beter een bed dan geen bed.

De volgende dag dan eindelijk aangekomen in Copacabana. Hier hebben we onder andere erg lekkere visjes gegeten en een tour gedaan naar Isla del Sol en Isla de la Luna. Copacabana ligt aan Lake Titicaca. Dit is het grootste meer op zeer hoge hoogte. Isla de la Luna was het eiland waar de Incamaagden getraind werden. Goede trianing betekende een goede toekomst. Iets minder betekende dat je werd geofferd aan de goden. De tempel waar dit gebeurde hebben we bezocht. Isla del sol was ook erg mooi! Hier zijn we tot het hoogste punt geklommen vanwaar je een supermooi uitzicht had over het meer! Verder waren we in Copacabana tijdens carnaval. Niet heel spectaculair. Wat feestende bolivianen in de straten, maar wel weer heel veel kinderen met supersokers en waterbalonnen! Ze hebben ons gister weer een paar keer goed beet gehad helaas...

Dit was gisteren. Vandaag zijn we aangekomen in Puno waar we morgen een tour zullen doen naar de floating islands. Over twee dagen zullen we richting Cusco gaan dus de machu pichu is bijna zover! erg veel zin in. Nu gaan we zo lekker een salade maken met verse ingredienten die we net op de markt hebben gekocht en daarna nog even lekker chillen in het hostel. Hopen dat er leuke mensen zijn want volgens mij kun je hier niet echt uitgaan.

Liefs aan iedereen en tot de volgende blog!

Kus Nienke