Hallo lieve allemaal!

De vorige keer nadat we heerlijk geslapen hadden in de nachtbus kwamen we aan op de terminal van Guayaquil in Ecuador. Weer een grensovergang gedaan die goed is verlopen. Ze hadden ons alleen gezegd dat van Guayaquil er ieder uur een bus zou gaan naar Montanita, de kustplaats waar we heen wilden. Helaas moet je alles wat ze zeggen hier niet zo letterijk nemen (bustijden, afstanden, prijzen etc.) en dat gelde hier dus ook weer. We moesten 3,5 uur wachten op de volgende bus die vervolgens ook weer een uur te laat vertrok. 7,5 uur verder waren we aan het einde van de middag dus eindelijk in Montanita. Dit plaatje is net zoals Mancora een surfersparadijs aan de kust. Erg warm dus nog heerlijk wat bruiner geworden (wat er nu alweer behoorlijk af is helaas) en lek gestoken door muggen, een iets minder fijne bijkomstigheid in de lager gelegen warme gebieden hier. We hebben hier nog meer surfles gehad van de vriend van een dispuutsgenootje van Nik dr zusje. Dit meisje komt uit amsterdam en heeft een langeafstandsrelatie met een gast uit Ecuador. Het is maar waar je zin in hebt denk ik dan. Maargoed je ziet wel dat ze elkaar echt leuk vinden. Een verblijfsvergunning krijgt hij alleen hoogstwaarschijnlijk niet dus dit zal waarschijnlijk betekenen dat zij moet emigreren, Ze zei zelf al dat ze dit waarschijnlijk nooit zou doen maar het lijkt me wel heel moeilijk. Haar vriend was de eigenaar van een surfschool en heeft ons zelf priveles gegeven. Erg fijn want deze les was 10x beter dan in Mancora. veel meer op techniek gericht. Ik heb nu ook veel meer het gevoel dat ik weet wat ik doe op zon plank. Als het goed is zijn we nu ook zover dat we zelf een board kunnen huren dus misschien dat we in centraal amerika onze lessen nog in de praktijk kunnen brengen. Anders misschien ooit in Australie ofzo.. We hebben daar nu al veel vrienden die we ooit op moeten zoeken haha.

In Montanita zijn we verder vooral uit geweest en hebben we heerlijk seafood gegeten. De stad zefl heeft een beetje een hippiescene. Heel veel argentijnse kunstenaars enzo en er waren blijkbaar vaak kampvuurfeesten op het strand. Toen wij deze gingen zoeken was het strand echter uitgestorven. Verder was het wel erg toeristisch allemaal. Alleen maar hotels en westerse restaurants. Waar de lokale bevolking woonde weet ik niet maar iig niet in het centrum van Montanita. Er waren wel veel locals maar dit waren rijken Ecuadorianen die net als ons niet uit Montanita kwamen. Na Montanita hadden we wel weer even genoeg van het drinken dus toen zijn we naar een ander rustiger kustplaatsje gedaan dat naast een natuurpark lag. Twee hele vette tours gedaan. 1 naar isla de la plata, vogels gespot en gesnorkeld. Dit eiland heet zo omdat Francis Drake hier een hele voorraad geroofd zilver verstopt had omdat zijn schepen de hoeveelheid schatten niet mee konden vervoeren. Voor ons was dit eiland de poorpeople galapagos haha. We hebben het geld niet om galapagos te doen op deze reis omdat we dan heel veel andere dingen moeten laten maar nu hebben we alsnog veel vogels en vissen gezien. Helaas alleen geen schildpadden maar die komen nog in Costa Rica en Nicaragua. De andere tour was de hele dag paardrijden door de Ecuadoriaanse bossen. Erg relaxed! voor mij vooral want nicole vind paarden nog steeds niks. We hebben wel heel veel apen gezien en vogels dus dat was erg cool!

Na deze natuurtrips en het verblijf in Peurto Lopez was het wel weer tijd voor iets nieuws aangezien er in het stadje geen jonge mensen waren en nicole en ik niet te lang met zn tweeen moeten zijn want anders slaan we elkaar de hersens in haha. Helaas was de busrit vanaf Puerto Lopez naar Banos alleen weer niet een van de fijnste. het was of iets van 4 keer bussen wisselen of naar Quito en dan vanaf hier naar Banos. de reistijd was hetzelfde je reist aleen wel erg om. Wij dachten ook nog eens heel optimistisch dit in een dag te kunnen doen. Helaas 's nachts gestrand in Quito. Maar een kamer geboekt en de volgende ochtend doorgereist. Banos was gelukkig wel echt de moeite waard. Een heel klein dorpje onder de voet van een actieve vulkaan. helaas was het toen wij daar waren constant bewolkt dus we hebben de erupties niet gezien gelaas. Wel lekker souvenirs geshopt (alweer ik weet het, mijn backpack is ook echt echt echt vol aan het raken!) en een Nederlander reunie gehad met onze vriendjes uit Cusco die allemaal ineens daar waren. Samen met anouk hebben we geraft.. Eerst vond ik het supereng! maar later toch best leuk en gelukkig was ik de enige die niet uit de boot was gevallen! Samen met Frank hebben we een mountainbiketour gedaan langs allemaal watervallen valkbij Banos. Erg mooi! De main attraction van Banos, de thermale baden hebben we alleen niet gedaan aangezien het water volgens Anouk te smerig was voor woorden en er alleen maar vieze locals naar je staarden.. hmm leek ons niet erg leuk en aangezien we in Chili en in Peru al thermale badem gedaan hadden hebben we dan ook maar besloten dit over te slaan.

Vervolgens Quito. Hier kun je echt fantastisch uitgaan! en we zijn op onze eerste avond dan ook met een hele groep ernstg dronken geworden. Toen we er waren was het pasen. We hebben de actual paasprocessie niet gezien maar degenen die dit wel gezien hebben zeiden dat het heel bizar was. Allemaal mensen in paarse koekoeksclan gewaden die met kruizen op hun rug liepen en aan zelfkastijding deden. Hier is dat alleen blijkbaar normaal met Pasen. Geen idee of dit in Europa vroeger ook gedaan werd dit soort optochten maar ik kan me toch alleen herinneren dat ik met een tak met snoepjes door de straat liep toen ik klein was. Vanaf Quito zijn we naar Otovalo geweest een dorpje met een van de grootste markten in Ecuador dat vlakbij Quito ligt. Volgens de Lonely Planet reisgids is het de op een na mooiste plek van Zuid-Amerika om te bezoeken. Dit vond ik alleen niet. We hebben lekker souvernirs geshopt, een hele coole poncho gekocht waarvoor ik mijn shabby h&m trui weg moest gooien anders kon hij niet mee. Bij de markt was ook een dierensectie. Net alsof je in de middeleeuwen beland. Mensen die met op de kop hangende aan elkaar gebonden levende kippen rondwandelen en alle dieren die je kunt bedenken worden er verkocht op een modderig stuk land. We hebben er zelfs hanengevechten gezien. Later toen we na de markt nog bij een waterval stopten (hoorde bij de tour) hebben we een levend varken zien slachten. Nicole was helemaal in shock! En ik ben wel wat gewend, maar ik moet zeggen dat ik het niet heel fijn vond om te zien hoe ze hem letterlijk open sneden. Het doodsbange gegil van het beest maakt het er niet beter op. In Nederland is het gewoon zo normaal dat je stukje vlees helemaal klaargemaakt bij de slager ligt en nou weet ik wel dat het hier ook ergens vandaan komt maar dit was echt best wel luguber. Nog een minpuntje: de dude waar Nicole mee ging en ook mee was op de tour was beroofd op de markt. Nou is het niet heel slim van de beste man om zijn portemonnee op zon plek in zijn kontzak te bewaren maar het was wel een beetje een smet op de dag aangezien hij in Otovalo dat verder nogal een gehucht is een manier moest gaan vinden om zijn passen te blokkeren. Uiteindelijk wel gelukt gelukkig.

Verder heb ik nog wat sightseeing gedaan. Naar het mariabeeld geweest op de top van de heuvel in het midden van de stad en door het oude centrum gewandeld met twee engelse jongens uit het hostel aangezien Nicole in bed lag. Ik vond Quito alleen niet een heel leuke stad. Het gevoel dat je er kreeg was niet heel welkom. De mensen keken er eerst naar je tas en dan pas naar je gezicht en we hebben veel verhalen gehoord over mensen die beroofd werden op straat. Verder zijn de Ecuadorianen nogal verlegen in vergelijking met bijvoorbeeld Peru. Zoals Nik en ik al steeds zeiden. We hebben weer een staarder. We worden hier nogal aangestaard. In de trolleybus was op een gegeven moment een man die ons de hele rit heeft aangestaard. Niet heel erg fijn. De mensen doen verder niks maar soms zou het toch fijn zijn als we als twee blanke meisjes niet zo zouden opvallen hier, helemaal in afgelegen dorpjes waar ze niet vaan buitenlanders zien krijgen we erg veel bekijks.

Na Quito zijn we de grens over gegaan naar Colombia. bestemming San Augustin: Om hier te komen moesten we eerst een nacht in Popayan slapen en met een volgende bus naar San Augustin. Deze laatste rit ging over een erg stille modderige landweg. Onderweg werden we aangehouden door politie en werden onze tassen doorzocht. Tijdens dit doorzoeken zag ik dat een van de polities iets uit mijn tas haalde. Alles controleren. Weg Camera (opnieuw!) gevraagd of ze een camera gezien hadden in de tas. Alles werd ontkent. Maarja wat wil je doen.. eisen van vier gewapende polities dat je hun spullen mag doorzoeken terwijl bekent is dat ze hier corrupt zijn. moeilijk! wat ook nog zo klote is is dat we sinds La Paz echt heel paranoia op al onze spullen letten en dan zijn ze je nog te slim af! de interpolis zal wel blij zijn met me. De volgende camera die geclaimd word... en opnieuw veel fotos weg. gelukkig kan ik via frank en de Engelse jongens nog wel wat fotos krijgen die zij ook hebben maar wel weer dik klote! De dag dat het gebeurde was 11 april. Precies op de helft van de reis. We hadden hier savonds in San Augustin op willen proosten maar ik was zo cranky dat we maar naar bed zijn gegaan.

San Augustin in een heel ouderwets primitief dropje in het zuiden van Colombia. In de jaren 90 zijn hier allemaal prcolombiaanse beelden en graven ontdenkt. Deze hebben we via een paardrijtour en in een archelogisch park bezocht. Erg gaaf om te zien! Wel is het zo omdat de beelden recent ontdekt zijn het stadje nog niet heel erg toeritisch is. Aan de ene kant fijn maar als er echt alleen maar localmaaltijden (rijst, gebakken banaan en kip of fastfood) te krijgen zijn dan ben je wel weer even toe aan gezond westers eten. Vanmiddag hier in Bogota dan ook een heerlijke franse croque monsieur gegeten met kaas die wel naar kaas smaakt! jeeh! ooh ik heb zon zin in een stuk noord hollands belegen van de kaasboer in blaricum nu ik hier zo aan denk. Maar dat hebben ze hier echt nergens! De hosteleigenaren in San Augustin waren hillarisch! een broer en zus die de hele dag kibbelend door het hostel naar elkaar aan het schreeuwen waren en die zich het liefst de hele dag bemoeiden met alles wat je deed. Maargoed ze bedoelden het goed en we hebben ons dan ook rotgelachen om ze. Het zijn wel van die mensen waar je blij bent weer vandaan te kunnen na een paar dagen.

Gisteravond de bus gepakt naar Bogota en daar zijn we vannacht aangekomen. Vandaag nog even relaxt blog bijwerken enzo. Morgen ga ik aan mijn masteraanmeldingen werken hier in de nationale bibliotheek. We zijn er net al langs gelopen en hij is heel groot dus dit komt vast goed, alleen echt geen zin om een paar dagen hard aan de bak te moeten helemaal aangezien ik door het reizen echt even uit de stof ben! maarja daarna ben ik er dan ook weer vanaf even. Na Bogota misschien Medellin en daarna Santa Marta vanaf waar we de lost city trek willen wandelen. Soort Inca Trail van Colombia. We moeten ook nog even wanneer we vanaf Cartagena naar Panama gaan zeilen ivm Koninginnedag. We proberen dan iig met een aantal Nederlanders op dezelfde plek te zijn zodat we dit wel op de juiste manier kunnen vieren.

Op het jatincidentje na is iedereen in Colombia wel heel vriendelijk! dit contrast is erg raar. Aan de ene kant weet je dat het corrupt is en houden de instanties elkaar de hand boven het hoofd (Tijdens de aangiste heb ik gezegd dat de politiecontrole mijn camera heeft, dit is alleen niet in de aangifte verschenen, daar staat alleen aan het begin van de busreis was de camera er aan het einde niet.. alleen heb ik mijn tas de hele busreis op schoot gehad en ben ik niet wezen slapen... hmmm ) maargoed geen zin in ruzie met een politeagent. laat maar! Verder is het hier dus wel echt heel tof! De landschappen zijn mooi en de cultuur is weer heel anders dan in Ecuador. De mensen zien er weer anders uit. minder indigenees. Maarja wel weer op zoek naar een nieuwe camera dus hier in Bogota.

We zijn nu dus al over de helft en de tijd is echt hard gegaan. Als ik nu ook op het kaartje kijk naar de route denk ik echt jezus we hebben echt al een afstand afgelegd! maargoed ook nog een heel stuk te gaan. Wel verlang ik soms al wel een beetje naar de dingen van thuis. Bepaalde mensen. En natuurlijk het Nederlandse eten. Een echt glas koude Nederlandse melk zou er nu wel ingaan! met dat stuk kaas. Maarja aan de andere kant gaan we nog zoveel moois zien dat dat wel even kan wachten allemaal.

Voor nu heb ik alweer een veel te lang verhaal getypt volgens mij.... opnieuw als je hier bent met lezen.. respect! en tot snel iedereen!

Liefs Nienke