Salar de Uyuni

Hallo allemaal!

Allereerst bedankt voor de leuke reacties. Blijf vooral reageren, het is heel chill om nieuws vanuit thuis te krijgen. Overvolle ub Rianne? ik heb echt met je te doen haha. En Chillie ik heb idd je bericht doorgekregen. Duurde echt vet lang voordat mn enkels weer normaal waren. Pas toen we uit de hitte waren eigenlijk. bewegen hielp dus niet echt. Nu heb ik gelukkig weer mooie normale enkeltjes haha!

Maargoed.. Salar de Uyuni was echt heel gaaf! we moesten sochtends (ik heb geen hoge kommas hier) om acht uur melden bij de touroperator. Vanaf daar gingen we met een busje naar de Chileense douane voor een uitreisstempel. Duurde uiteraard superlang. En toen bij de Boliviaanse douane nog een keer voor de inreisstempel. Hier hoefden we gelukkig niet lang te wachten. Vanaf hier gingen we met een terreinauto het nationale park salar de Uyuni in. We hebben hier zoveel gave dingen gezien! het landschap zelf was de hele tijd al adembenemend. net alsof je in een Salvador Dali schilderij zit. Verder heel veel wilde lamas, alpacas, flamingos etc. Vooral de flamingos waren heel gaaf om te zien. Je kon er echt superdichtbij komen! verder meren in alle kleuren, landschappen vol met zwerfkeien en als topje op de ijsberg het zoutmeer hier vlakbij Uyuni. Heel gaaf! het water weerspiegelde op het zout. 12000 vierkant kilometer zout met water erop waar je op kon lopen. We hebben heel veel gafe fotos gemaakt. deze kunnen we nu alleen niet posten omdat de vrouw van het internetcafe heel hard begint te schreeuwen als je een usb tevoorschijn haalt.

Naast de mooie landschappen hebben we ook al veel armoede gezien. Bolivia verschilt heel veel met Chili. Als je ziet in wat voor huisjes ze hier leven, met gewoon geen voorzieningen dan besef je je wel hoe goed we het hebben in Nederland!

De tour was samen met 7 andere mensen in een groep. uit Ierland, Duitsland, Engeland, Amerika, Denemarken. Je komt hier sowieso mensen van over de hele wereld tegen echt gaaf is dat. De eerste nacht sliepen we op 5000 meter hoogte. het dorpje waar we eerst zaten ligt op 2500 geloof ik dus dat is echt acclimatiseren. We waren dan ook al erg bang dat een van ons hoogteziekte zou krijgen en dit gebeurde ook. Nicole heeft 2 dagen lang barstende koppijn gehad en vooral de eerste dag ook heel erg moeten overgeven. Vet kut want ze heeft een middag van de tour moeten missen helaas. Thee gemaakt van cocabladeren hielp ook niet. Deze hebben we wel al gekauwd.. heel cool. Helpt tegen de hoogte. Het smaakt alleen wel alsof je op een droog stuk tabak zit te kauwen. dat is dan weer minder Chill. Het was ook superkoud op deze hoogte dus het was gedaan met de zomerkleren en ook wij moesten ons hier helemaal inpakken. Gelukkig hadden ze echt superveel dekens.. dus ik heb wel kunnen slapen...

We zijn nu in Uyuni en morgen gaan we door naar Sucre. Deze stad schijnt nog een heel mooi oud koloniaal centrum te hebben dus ik ben benieuwd. We wilden misschien eerst een tussenstop maken in Potosi dat precies tussen Uyuni en Sucre ligt. Dit is alleen een oude mijnstad dus wanneer je hierheen gaat dan ga je om een tour naar de mijnen te doen. Dit houdt in dat je de ernstige omstandigheden waarin de mensen werken gaat bekijken. Wij vinden dit persoonlijk nogal ramptoerisme en willen dit eigenlijk niet zien. Vandaar in een keer naar Sucre. Hier in Uyuni kun je wederom trouwens niet echt uitgaan dus moeten we ons maar vermaken met wijntjes drinken met mensen in het Hostel. Ik ben inmiddels wel echt toe aan een party.. Hopen dat Sucre wat dit betreft meer in petto heeft!

Ik hoop echt dat we snel een computer tegenkomen die het aankon om fotos te uploaden zodat jullie een beetje een beeld krijgen bij de verhalen. Lieve mensen! ik schrijf snel weer wanneer we weer het een en ander hebben meegemaakt. Ik hoop dat alles goed gaat met iedereen in Nederland! Liefs Nienke

Santiago, Valparaiso en San Pedro de Atacama

Lieve mensen,

Ik typ dit verhaal nu voor de tweede keer omdat hij het net niet deed.. ok volgende keer eerst dingen kopieren voordat je op versturen drukt.

Ruim tien dagen geleden is de trip van mij en Nicole door Zuid-Amerika begonnen. Na een heftig afscheid op schiphol begonnen we aan een meer dan vierentwintig uur durende reis naar Santiago in Chili. De reis zelf ging helemaal goed alleen kregen we wel te maken met wat Zuid-Amerikaanse inefficientie. Toen we gingen transferen op lima hebben we meer dan 1,5 uur in een stilstaande rij gestaan. Waarom: er waren 2 mensen met problemen en dan wordt er vervolgens gewoon niemand anders meer geholpen. De tickets lagen al uitgeprint klaar maar het is heel moelijk om dan een van de twee baliemedewerkers op de wachtende mensen te zetten. We hebben onze overstap gelukkig gehaald. Vervolgens vertrok het volgende vliegtuig ook nog eens veel te laat. Waarom: geen idee! we bleven gewoon nog even drie kwartier stil staan. We hadden eenmaal aangekomen op het vliegveld gelukkig een hele gezellige taxichauffeur die ons midden in de nacht (05:00 lokale tijd) netjes heeft afgeleverd bij het hostel. Nadat we het halve hostel wakker geschopt hadden omdat we nog een beetje onwennig waren met onze bagage waren we dan ook erg blij eindelijk in een bedje te liggen. Door de jetlag waren we 4 uur later alweer wakker maar we hebben in ieder geval eventjes geslapen.

Het wakker worden in Santiago was gelukkig niet erg vervelend. Ons Hostel keek uit over het Plaza de Armas (centrum van de stad) en het ontbijt was gelukkig prima. Hierna zijn we rustig een beetje de stad gaan verkennen waarna we savonds zijn gaan barbequeen met mensen uit het hostel en we hadden toch een jetlag dus toen zijn we ook nog tot vet laat de stad in geweest. Was echt supergezellig! de volgende twee dagen museos gedaan. Verder de berg in het centrum van de stad op geweest (cerro san christobal van de plaatjes met het mariabeeld erbovenop) om hier te komen moesten we met een erg scary bakjesliftje dat aan een kabel omhoog werd gehezen. niet helemaal mijn ding! Verder hebben we ook nog een citytour gedaan. Onze tourgide (Franco) heeft ons alle gekke chileense gewoonten verteld. Zo drinken zakenmannen sochtends koffie in een coffeebar with legs waar de koffie door lekkere wijfen in schaarse kleding wordt geserveerd. Verder is pisco sour nu een van mijn favoriete drankjes. Chilenen zelf zijn verder nogal dol op vies vet eten. niet helemaal mijn ding. Alles moet in vet gebakken en het liefst eten ze de hele dag fastfood. Ze zijn dan ook niet allemaal even slank. Niet heel gek.

Na 3 dagen Santiago hebben we een bus gepakt naar Valparaiso. Een oude havenstad dus wel een beetje shabby. Verder wel heel mooi omdat het tegelijkertijd ook een kunstenaarsstad is dus alle muren van de stad zijn volgeschilderd. De stad staat op de Unescolijst van beschermde plekken. Die gekleurde huisjes die over de zee kijken (zie google). We zijn hier naar het huis van pablo Neruda geweest (nobelprijswinnaar van Chili) en verder natuurlijk uit geweest met mensen uit het hostel. We zijn vanaf hier een dagje naar het strand geweest (laguna Verde). Dit strand lag ergens helemaal afgelegen en was dus superrustig. Heel Chill. We hebben hier in een heel schattig lokaal restaurantje lekker vis gegeten en ceviche. Iets typisch van hier. Vis met ui en kruiden in een limoensaus. Echt superlekker! Ik heb ook voor het eerst met mijn voetjes in de Pacifische oceaan gestaan! echt zwemmen konden we helaas alleen niet want de stroming was te sterk. Heel lang zonnenbaden kon ook niet echt want na ruim 2 uur begonnen we echt heel erg te verbranden. Het is hier al de hele tijd boven de 30 graden. in Santiago is het zelfs rond de 40 geweest toen we daar waren. Veel zonnebrand smeren dus. Inmiddels begin ik wel echt lekker bruin te worden in plaats van rood dus dat is wel fijn!

We zijn ook nog een dag naar Vina del Mar geweest. Dit is een kustplaats vlak naast Valparaiso waar alle rijke mensen van Santiago in het weekend heen gaan. Dit stadje was dan ook erg verwesterd... Wel heel mooi. Mooi uitzicht over de zee enzo. Wanneer je hier ergens wilt komen moet je overal met je bus naartoe. Dit is echt supergrappig want ze kennen hier geen bushaltes. Je gaat gewoon langs de weg staan en begint te roepen waar je heen wilt. Als je er uit wilt loop je gewoon naar de busschauffeur en die remt dan af zodat je eruit kunt jumpen. Dit is alleen niet even handig wanneer je met je backpack op je rug loopt haha!

Na 3 dagen in Valparaiso te hebben geslapen hebben we 's avonds de bus gepakt naar San Pedro de Atacama. Deze reis duurde opnieuw een helse ruim 24 uur! Mijn hele enkels waren opgezwollen toen we aankwamen, ik leek wel een olifantje! we waren dan ook opnieuw erg blij toen we een bed toegewezen kregen in het hostel hier. Dit hostel is alleen niet zo gezellig als de vorige twee. savonds is het uitgestorven dus geen leuke mensen om mee te drinken en de douches enzo zijn nogal vies. Verder is het personeel ook niet echt aardig. Gisteravond onder het typen van dit verhaal werden we gewoon om niks van de pc afgeschopt. Waarom geen idee. want die gast zat hier gewoon nog de hele tijd. Ik denk dat hij ons vervelend vond ofzo.. beetje raar. Nog een nachtje en dan gaan we verder gelukkig. Je moet wel echt geluk hebben met chille hostels volgens mij. We zullen er nog genoeg mee gaan maken die niet chill zijn maar hopelijk ook weer heel veel leuke hierna.

San Pedro is een stadje midden in de woestijn. We hebben dan ook bijna de hele busreis alleen maar zandvlakten gezien. De stad fungeert vooral als rustpunt voor mensen die de tour over de zoutvlakten naar Bolivia willen gaan doen. Je kunt hier savonds dan ook niet uitgaan helaas. Misschien dat het hostel daarom ook wel zo stil is. Het is heel klein en er zijn eigenlijk alleen winkeltjes. Tourmaatschappijen en hostels. Niet veel te beleven dus. We zijn gister wel naar een thermobad geweest ergens midden in de Woestijn. Heel Chill! na 30 minuten door de middle of nowhere rijden kom je bij een dal met een stroom water die uitmont in allemaal kleine soort badjes. Hier hebben we gistermiddag dan ook heerlijk gerelaxed. Volgens de Gids kwam het water daar via de sneeuw die van de andes naar beneden stroomt. Het wordt dan opgeslagen ergens onder een vulkaan en deze laat het geleidelijk weglopen of zoiets. Vaag verhaal maar wel heel chill. Vanmiddag om 4 uur gaan we paardrijden. Nicole heeft dit nog nooit gedaan dus dat wordt wel grappig denk ik.

Morgen gaan we een 3 daagse tour doen over de zoutvlakten in Bolivia. Dit schijnt echt supermooi te zijn dus hier hebben we superveel zin in! Echt supermooie natuur, geisers en flamingos.

We maken hier veel grappige dingen mee. en we leren veel. Het meest irritante: Chilenen spreken echt heel hinderlijk spaans. Ze mompelen alles en spreken niks duidelijk uit. Het is dan ook heel moeilijk ze te verstaan. Gelukkig lukt het me wel al aardig om gesprekken te voeren. We moeten erg vaak de weg vragen door ons gebrek aan navigatieskills en dit lukt al aardig. Verder zijn de mannen hier echt machos. We krijgen de hele dag van alles naar ons hoofd geslingerd. De man die ons gister de tour verkocht naar de thermobaden ging ons helemaal beladen met kusjes en als we nu langs zijn kantoor lopen gaat die helemaal blij doen enzo. Wel een beetje irritant. Verder heb je hier veel straathonden. Aan de ene kant erg hinderlijk maar na een tijdje wordt het toch best gezellig dat ze je overal naartoe vergezellen haha. De bevolking is verder over het algemeen aardig en behulpzaam op de enkele chagrijn nagelaten. Wel heb je hier al veel bedelaars. En we zijn nu nog in chili dus dit gaat alleen maar erger worden. Wel erg maar je kan natuurlijk niet al die mensen geld gaan geven want dan hou je zelf niks meer over.

Ik hoop dat het nu bij poging 3 gaat lukken om dit verhaal te posten.l De computers zijn niet erg snel hier helaas en internet functioneert niet zo goed. Als we in Uyuni zijn (eindpunt van de volgende tour) ga ik kijken of ik fotos kan posten. ik moet namelijk zo weer van de computer af want er willen andere mensen. Nicole is het wel al gelukt om fotos op facebook te plaatsen vanochtend toen ik nog heerlijk lag te slapen. (uiteraard!) dus daar kun je alvast op kijken! Ik ben bereikbaar via facebook en whatsapp omdat er in de hostels meestal wel wifi is zodat ik met mn telefoon op internet kan. ik heb hem alleen niet altijd aan. Lieve mensen geniet van de winter in Nederland. Wij geniet hier op en top van de zon! tot snel! Liefs Nienke

Ooh ja nog een leuke toevoeging. We hebben een aardbeving gevoeld. In valparaiso zaten we op een terrasje te eten en tone voelden we de grond heel zachtjes schudden 3 seconden ofzo. Later hoorde we in het Hostel dat hij 6.1 op de schaal van Richter was.. Heel bizar!