Oaxaca en Mexico-stad

Lieve allemaal!

Oaxaca en Mexico-stad waren onze laatste bestemmingen. Ik schrijf dit laatste verhaal dan ook vanuit Nederland om de blog compleet te maken.

De busrit naar Oaxaca was onze laatste nachtbus aangezien we richting Mexico-stad heerlijk overdag konden reizen. Hierna dus geen pijn in nek en rug meer omdat je in hele verkeerde houdingen slaapt. En dan mag ik nog niet zeuren want ik slaap gewoon. Nicole lukt dat nooit.

We kwamen om 06:00 's ochtends aan in het hostel in Oaxaca. Na wat irritaties op het personeel dat er op stond ons midden in de nacht alle huisregeltjes te gaan vertellen (alsof je dat onthoudt op dat tijdstip) konden we gelukkig nog een paar uurtjes slapen. Toen ik om kwart voor 10 naar Nicole fluisterde dat we op moesten staan als we het ontbijt niet wilden missen antwoordde onze buurman dat hij ook Nederlands was en dat we inderdaad op moesten schieten. Gezellig! weer wat Nederlanders gevonden. Na het ontbijt heeft deze jongen (Oeke) ons verteld waar we in de stad allemaal heen moesten en op zijn advies zijn we dan ook gaan sightseeen in de stad. Kathedraal, winkels en een markt. Bij de markt hadden ze twee lokale specialiteiten: Mezcal en gefrituurde sprinkhanen. We hebben beide geprobeerd en ik moet zeggen, de sprinkhanen vielen niet tegen. Een beetje pikant en knapperig maar als je er niet over nadenkt wat je eet was het echt niet vies. Van de Mescal hebben we de aardbeivariant genomen. Net Fristi met Alcohol en dat hebben we dan ook heerlijk savonds met onze vriendjes uit het hostel opgedronken. Er zat een hele grote groep met mexicanen die samen op vakantie waren. Deze jongens en meisjes konden drinken!

De volgende dag hebben we een tour gedaan naar de breedste boom van de wereld, een traditionele kledenweverij, een archeologische plaats van de mizteken volgens mij, naar een Mexcalfabriek waar we heerlijk shotjes hebben kunnen hakken van alle verschillende soorten en smaken en uiteindelijk zijn we naar een versteende waterval geweest. Een erg mooie plek waar je ook nog kon zwemmen in een soort natuurlijke bronnen op de berg. Verder ook het onbeperkte lunchbuffet niet vergeten. Van deze dingen word ik altijd heel blij tijdens tours. Voor een bepaald bedrag je helemaal volschransen. Bij gebrek aan chill eten is dit echt lekker! In Nederland blijft het meer een tokkievorm van uit eten gaan maar in Zuid-Amerika word het gezien als meer iets voor de rijken. De Mezcal is een soort tequila maar omdat het uit de Mezcalregio komt heet het anders. Het smaakt eigenlijk bijna hetzelfde in pure vorm. Maar ga het niet drinken met citroen en zout want dat vinden de Mexicanen zelf maar een raar buitenlands gebruik. Net als Corona. Daar krijg je in Mexico geen citroen of limoen in als je dat besteld. De Mezcal word net als de tequila gemaakt van een soort rare ananasplant die gedeeltelijk onder de grond groeit.

Toen we 's avonds weer in het hostel kwamen waren de Mexicanen al vanaf 5 uur 's middags aan het drinken en dus niet heel erg aanspreekbaar meer. Na een erg entertaining gesprek met het dikkertje van de groep hebben we maar niet besloten om met ze mee te gaan naar een of andere geheimzinnige bar waar als het drank gratis was. Achteraf hoorden we dat deze bar inderdaad bestond maar dat de gratis drank maar tot een bepaalde tijd was. Helaas hadden de Mexicanen deze tijd al overschreden bij aankomst. Beter dus dat we niet mee zijn gegaan. Nicole was moe en ik heb nog even met Oeke op het dakterras gezeten waarna ik ook naar bed ben gegaan.

De volgende dag zijn we doorgereisd naar Mexico-stad. Na opnieuw te zijn afgezet door de taxichauffeur kwamen we aan bij ons hostel dat echt midden op het centrale plein lag. Goede locatie dus. Hier gingen we toen op zoek naar een enigszins westers restaurant om iets te eten. Helaas hebben het hele centrum afgezocht maar alleen vreetschuren en 1 of 2 veel te dure restaurants. Uiteindelijk dan maar weer Mcdonalds. De hoeveelheid fastfood die ik op deze reis gegeten heb ik echt niet goed. Maar het stomme is dat je vaak gewoon geen andere keuze hebt. Dat de mensen in het hele Latijns-Amerikaanse continent niet erg slank zijn vind ik dan ook niet zo gek aangezien de Mcdonalds het toppunt van decadentie is en ze het liefst alles in de frituur gooien.

De volgende dag zijn we naar het archeologisch museum geweest. Hier staat het standbeeld van Huitzilopochtli dat nog uitgebreid heeft gefeatured in mijn presentatie over de rol van de vrouw voor de Azteken. Was wel erg gaaf om dit in het echt te zien, maar het was wel minder indrukwekkend dan op de foto waar het veel groter lijkt. Verder waren er spullen te zien van alle Oud-Amerikaanse beschavingen die het mexicaanse grondgebied gewoond hebben waaronder uiteraard de Azteken en de Mayas. Het was een erg interresant museum. Onderweg naar het museum hadden we een dierentuin gezien en aangezien we de dag toch moesten vullen besloten we daar naartoe te gaan. De dierentuin was nog gratis ook dus dat was mooi meegenomen. Helass waren we een beetje laat, dus werden we halverwege de dierentuin uitgekickt.

De volgende dag hebben we een tour gedaan naar oude Aztekenruines die nog midden in Mexico-stad te vinden zijn. Even voor de dummies: Mexico-stad is over Tenochtitlan (de hoofdstad van het rijk van de Azteken) heen gebouwd. Er liggen dus nog allerlei ruines van deze stad onder het huidige Mexico-stad en archeologen hebben een aantal van deze ruines weer blootgelegd voor het pubiek. Tenochtitlan lag midden in een meer. Omdat Mexico-stad hieroverheen ligt is de stad aan het verzakken. Dit kun je bijvoorbeeld goed zien bij de cathedraal op het centrale plein. Deze staat gewoon echt scheef. Na de ruines ging de tour naar de Oude en de nieuwe cathedraal van de virgin de Guadalupe. De virgin de Guadalupe is de beschermvrouwe van de Mexicanen. Zij zien haar als een combinatie van de maagd Maria en de oude Azteekse beschermvrouwe. Sinds zij zich in 1500 zoveel aan een Indigenese boer (Juan Diego) heeft laten zien is zij de meest belangrijke religieuzen figuur voor de Mexicanen. De kerken die aan haar gewijd zijn, zijn dan ook zeer indrukwekkend. De laatste halte van de tour was de archeologische stad van Teotihuacan. In deze stad vlak buiten Mexico-stad leefde een beschaving veel ouder dan de Azteken. De Pyramides en indrukwekkende architectuur die is teruggevonden zijn hier het bewijs van. Wel opniew net als bijvoorbeeld de Mayas was het een bloedig volkje. Iedere kalendermaand werd er op een verschillende pyramide een verschillend persoon geofferd. De stad is in verval geraakt door mismanagement en hongersnood waarna hij verlaten is door haar inwoners. De resten zijn teruggevonden onder begroeide heuvels en later blootgelegd voor publiek.

in het hostel hadden we een Duits meisje leren kennen (Brenda) en tijdens de tour een meisje uit Slovenie (Nina). Die avond hebben we met hen gezellig drankjes gedaan op het dakterras van het hostel. Helaas waren er in die bar nogal veel mexicanen die ons als enige blondjes nogal interresant vonden. Op een gegeven moment was ik dan ook echt klaar met hun geslijm en ben ik naar bed gegaan.

We hebben verder nog wat sightseeing gedaan in het centrum. Wat souvenirs geshopt en ik ben zelfs nog naar de kapper geweest om er mooi uit te zien op mn feestje als ik weer terug was in Nederland. Je kon overal in de stad heel makkelijk komen door de metro. Hier hebben we dan ook veel mee gereisd in deze stad. Op de dag van vertrek hebben we Joerg nog gezien (Van Joerg en Peter, de Duitse jongens uit Copan en Antigua). We zijn met hem naar het hoogste punt van de stad geweest in een soort uitkijktoren en daarna weer naar de dierentuin om de rest van de dieren nog te kunnen zien. We vonden de dierentuin namelijk zo leuk en het was toch gratis dus waarom niet. Daarna met de metro terug naar het hostel en hier hebben we een taxi genomen naar het vliegveld. Hier was de efficientie bij het inchecken opnieuw niet te vergelijken met schiphol helaas dus we hebben even in de rij moeten staan. Bij de Douane had Nicole een zakmes in haar handbagage zitten dus die moest toen terug naar de incheckbalie om deze opnieuw in te checken. Goed bezig Nicole!

Tijdens de vlucht was het zo heerlijk om weer in het Nederlands aangesproken te worden. En zelfs het vliegtuigeten was heerlijk! Door de ontlading van het naar huis gaan kon ik alleen totaal niet slapen. Ik heb de hele ncht dus maar films gekeken. Op het vliegveld was er nog een naar grapje met de douane. Wij dachten dat we 2 sloffen sigaretten per persoon mee mochten nemen. Helaas het was er maar een. Dus toen moest ik op twee extra nog dik belasting en invoerheffing betalen waardoor deze laatste twee sloffen in Nederland uiteindelijk nog goedkoper waren geweest. Ook duurde dit grapje eindeloos dus we waren als laatste van de vlucht door de douane heen. Maar toen we door de deuren kwamen stonden daar Marie-Jose, Ron, Jelle en mama met een grote vlag met welkom thuis Nienke erop en toen was ik eindelijek thuis! Ook hadden ze optimel en Nederlandse kaas bij zich, heerlijk! Met de Audi ben ik toen naar huis gereden en hier hebben we bijgekletst en uiteraard kroketten gegeten. Die Zaterdag had ik een welkomthuis feestje (Surprise!) helaas had mama de verassing al verklapt tijdens een skypegesprek met haar verjaardag. Maar het was een heel gezellig feestje! Mn clubbies waren er op Rianne en Nik na en Melis en Nath en natuurlijk de hele family. De afsluiting was wat minder... Nadat we uit de bubbles kwamen in Amsterdam ben ik tijdens een wildplassessie nog eventjes gaan zwemmen in de Amsterdamse gracht. Maargoed ik was dus echt weer thuis... Drinken met de meiden met vaak hillarische afloop.

Verder ben ik geaccepteerd voor de Master Latin American Studies op het CEDLA en ga ik dus in September weer lekker studeren. Voor nu vind ik het heerlijk om weer lekker thuis te zijn maar als ik de fotos terug kijk begint het toch alweer te kriebelen. Maar ik moet ik mei voor mijn onderzoek weer terug dus dat komt goed.

Liefs Nienke

Vrijwilligen in Antigua, Lago Atitlan, Flores (Tikal), Palenque, San Christobal de las Casas

Hallo lieve allemaal,

Het wordt weer een lang verhaal want ik zag net dat ik al anderhalve maand niks meer geschreven heb. Maar het is de een na laatste en aangezien de reis nog maar ruim een week duurt word de laatste uiteraard niet zo lang. Enjoy!

We waren gebleven in Antigua waar ik zou beginnen met mijn vrijwilligerswerk op El Porvenir in San Antonio vlakbij Antigua. Dit heb ik uiteindelijke ruim een maand gedaan. Eigenlijk wilde ik nog een week langer blijven maar de kiddos hadden vakantie in de laatste week dus ik had 22 juni mijn laatste dag. In die weken heb ik iedere ochtend de lerares van de parvulos (allerkleinsten) ondersteunt. Dit hield in dat ik uiteraard de kinderen hielp bij moeilijke taken zoals het tekenen verschillende figuren (ovalen, driehoeken, rechthoeken), nummer 1, de letter i etc... Uiteraard kringgesprekken en heel veel liedjes zingen. Mijn favoriet over senora Zappo met haar vriendje jezus... (moet je horen, want de melodie is heel pakkend haha!) maar ook liedjes voor rijen vormen en stilte (en het werkt echt in tegenstelling tot het silencium van albertus haha) Verder werd er ook heel veel getekent en geknutseld. Bloemen knutselen, wereldbollen inkleuren en je eigen familie tekenen waren een aantal van deze opdrachten. De kiddos hadden ookal iedere dag huiswerkopdrachten dus die schreef ik iedere dag in de schriften. Na schooltijd uiteraard nog dingen voorbereiden voor de volgende dag.Naast deze opdrachten hadden de kiddos ook veel speeltijd waarin ze mochten kiezen tussen de zandbak, winkeltje, schilderen, blokken etc. en ik moet zeggen dat je je net weer een kind voelt als je ze helpt bij het bouwen van zandkastelen. Het bracht iig veel herinneringen terug aan mijn basisschooltijd. Wat wel anders is.. wij hadden echt veel meer speelgoed vooral voor het speelkwartier.. ze hadden hier alleen een voetbal. Mijn afscheidscadeau bestond dan ook onder andere uit een aantal springtouwen (ik wilde eigenlijk een grote, maar niet te krijgen hier..)

Deze dagen begonnen om 07:30 dus dit hield in de wekker om 05:50 aangezien de bushalte 20 minuten lopen was en de busrit nog bijna een half uur.. Niet echt mijn ding maar op een gegeven moment begon ik er wel aan te wennen. Naast de Parvulos heb ik ook nog een aantal middagen artles gegeven aan de primeros (groep 3/4 ongeveer). Tekenen met wol, collages maken, figuren krassen uit waskrijt en een foto verder schilderen waren onder andere de opdrachten in deze lessen. En deze lessen gaf ik zelf dus dat was ook wel gaaf! Deze klassen duurden tot half 4/4 uur.. dus soms erg lange dagen want dan moest ik nog terug naar Antigua. Maar het was het echt waard want je krijgt zoveel terug van de kids! ze willen gaan echt hele gesprekken met je aan en je krijgt de hele dag knuffels. Een van die gesprekken was wel grappig. Ana Cecelia een meisje van de parvulos vroeg aan mij of ik een gringa was (soort van scheldwoord voor amerikanen en blond haar blauwe ogen in het algemeen). Toen vroeg ik haar wat een gringa dan precies was. antwoord: mensen die engels praten zoals jij. Toen ik haar antwoordde dat ik geen engels praatte maar Nederlands moest ze dan toch maar eens met haar ouders overleggen aangezien die hadden gezegd dat ik een gringa was maar als ik geen engels praatte thuis wist ze dat dan toch niet helemaal zeker.

Wat me wel erg verbaasde was de organisatie van de roosters.. wanneer de kinderen een dag vrij hadden werd dit de dag van tevoren aan de ouders medegedeeld en ook aan ons. Ik snap niet dat die ouders dan gewoon zeggen van ok prima.. Ik vond het strontirritant aangezien ik graag dingen vooruitplan, maargoed als je iedere dag je landje bewerkt en alles altijd hetzelfde is maakt dit blijkbaar niet uit. Vrije dagen zijn trouwens niet goed voor de kids want wanneer ze vrij zijn moeten ze meewerken op het land. Wel een raar idee hoor aangezien ze nog maar 5 jaar oud zijn. Lijfelijke straffen zijn ook nog heel normaal hier. Een jongetje van de parvulos vertelde in het kringgesprek dat hij niet op school geweest was omdat zijn moeder hem had geslagen omdat hij in een plas gespeeld had dus toen kon hij even niet naar school.. Dus! mijn bek viel echt open maar de lerares vond dit geen rare mededeling blijkbaar.

De kiddos kregen ook iedere dag een snack (een broodje meestal) en lunch (rijst, kip en bonen variatie). Dit was altijd een heel gedoe aangezien sommige kinderen gewoon niet eten en het regel was dat je niet naar huis kon of geen speelkwartier als je niet alles opat. Na duidend keer vragen of ze alsjeblieft wilden eten bleven er altijd dezelfde paar over die erg lang moesten blijven zitten.. (Juan jose, Daniel en sheilley waren het ergst!) wanneer de moeder van Juan Jose er dan vrolijk naast komt staan en je verteld dat hij thuis toch ook nooit eet dus dat je het maar beter op kan geven kan je zo iemand wel iets aandoen.. over slechte opvoeding gesproken. Wat het eten ook niet altijd even fijn maakte was het feit dat de maagjes van de kiddos niet altijd even gewend zijn aan vlees en dit leidt uiteraard tot... jawel overgeven.. en wie mag dat opruimen.. juist ik soms ook! niet heel fijn.

De dag van het afscheid was echt klote.. ze gingen allemaal liedjes voor me zingen, hadden cadeautjes voor me geknutseld en ik kreeg van allemaal een knuffel. Ik wilde nog helemaal niet weg! en je krijgt zon band met de kids dat ik echt even met tranen in mn ogen stond.

Naast het vrijwilligerswerk waren er ook activiteiten van Ninos de Guatemala in Antigua zoals de benefietavond in een salsaclub (50% baropbrangst voor ninos) en de 12 km Antigualoop. Voor het benefietfeest hebben we superveel geflyerd en het was gelukkig een groot succes. De 12 kmloop heeft me veel spierpijn opgeleverd de volgende dagen aangezien ik echt niet in vorm ben om zoiets te doen, maar onder de 1 uur en 40 min was best netjes en het heeft ninos weer publiciteit opgeleverd. Verder had ik de laatste vier weken een eigen kamer in een spaansschool met superchill tweepersoonsbed. Hier woonden nog 10 anderen waar ik vaak mee op stap ben geweest en dingen gedaan heb. Dan was er ook nog mijn verjaardag die ik met de vrijwilligers en mn roomies heb gevierd. Dat was wel raar hoor zo ver van huis. Wel superveel gedronken uiteraard en de hele avond met een haarband op mijn hoofd moeten lopen maargoed dit zorgde wel voor gratis shotjes dus zo erg was dat niet. Kortom ik heb het heel erg naar mn zin gehad in Antigua en wilde echt nog niet weg toen het tijd was om te gaan.

Gelukkig waren er nog veel plekken te zien tussen Antigua en Mexico-stad dus aan de andere kant is het ook wel leuk om nog even echt te backpacken voordat ik straks thuis ben. Vanuit Antigua ben ik eerst nog een weekendje naar Lake Atitlan geweest. Erg mooi. Helaas regende het heel hard de eerste dag en avond en was het hele stadje uitgestorven. De volgende dag wel een hele mooie paardrijrit gemaakt langs het meer met een Amerikaans en een Duits meisje.

Toen nog even terug naar Antigua, spullen pakken (en dat worden er steeds meer!) en vertrekken voor de laatste kilometers omhoog richting Mexico-stad. Eerst naar Flores waar een heel chill hostel zat van een Nederlandse eigenaar. Ik had al even geen Nederlanders meer gezien dus opzich was dat wel weer even fijn. Hier veel drankjes gedaan in de nachtbar en heel vroeg opgestaan voor de Tikaltour en de bus naar Palenque. Tikal was echt heel erg mooi! Deze oude mayastad heeft heeft veel mayatempels en ruines van paleizen. Verder opnieuw een tarantula gezien en brulapen en andere coole dieren. Wanneer we die tarantula tegenkwamen werd de gids helemaal enthausiast.. kijk we hebben er een gevonden. Later hoorden we dat dag beest in een doosje gehouden word en voor iedere tourgroep even op een boom geplaatst word. Typisch...

Na Flores doorgereisd naar Palenque waar opnieuw Mayaruines waren. Wel heel mooi maar na dit park was ik er wel even klaar mee hoor. We sliepen hier in een lodge midden in de jungle (ik was samen met 3 israelis). Deze lodge was wel echt heel gaaf. Je had je eigen hutje midden in de natuur aan een beekje dus dat was wel even goed om tot rust te komen. Savonds in het restaurant van de lodge rond gehangen met de israelis, een nederlandse jongen (Jordy) en een Engels stelletje... Er was live muziek dus dat was erg gezellig. We hebben verder nog de stad Palenque zelf uitgecheckt (voornamelijk om te kunnen internetten) maar hier was echt niks aan. Lelijke stad. Nicole zou eigenlijk in dezelfde lodge komen om weer te meeten. Door een busvertraging ging dit alleen niet door en was het onduidelijk wanneer en of ze zou komen. Ik ben dus vast doorgereisd naar San Christobal de las Casas met een van de Israelis. Hier in de lonely planet het hostel uitgezocht waarvan ik dacht dat Nicole deze ook zou kiezen want door gebrek aan internetverbindingen verliep de communicatie niet helemaal soepel. En ja hoor toen ik terug kwam van een wandeling richting de supermarkt zag ik haar backpack in de slaapzaal geparkeerd staan dus vanaf nu zijn we samen voor de laatste paar dagen.

We hebben vandaag de stad verkent en een beetje geshopt. Verder zijn hier helaas geen dingen te doen die we al veel vaker hebben gezien (een waterval, een meer en een grot woepie!!!) dus we nemen morgenavond een nachtbus naar Oaxaca. Onze lonely planet houdt op in San Christobal dus we hebben geen idee wat hier te doen is (zo maar even op internet kijken) maar iedereen zegt dat we hierheen moeten voordat we naar Mexico-stad gaan dus dan doen we dan maar. Misschien dan nog Puebla als we niet zo lang in Oaxaca blijven en dan eindpunt Mexico-Stad! raar hoor we zitten nu echt bijna op het einde.. nog 9 daagjes en dan vliegtuig. Heb net mn stoel al uitgezocht haha. Het tijdsverschil is hier 7 uur dus dat word een fijn jatlagje als we thuiskomen. We landen donderdag 12 juli rond een uur of 4 geloof ik. En dan eindelijk weer lekker Nederlands eten eten en iedereen weer zien. Ik heb echt zin om naar huis te gaan, 6 maanden was voor mij genoeg. Nicole alleen nog totaal niet maargoed tickets zijn al geboekt dus niks aan te doen.

Jongens en meisjes ik zie jullie nu allemaal heel snel weer! Bedankt voor het nog steeds volgen van mijn reis en de laatste details ga ik waarschijlijk pas in Nederland op mn blog gooien dus dit was hem dan al een beetje!

Veel Liefs Nienke

PS ik heb al een aantal fotos van Antigua op mn facebook staan. Alleen geen fotos van kiddos. Dit is een regel van ninos. Dit mag niet. Vandaar... ik heb gelukkig wel fotos kunnen maken op de school maargoed die moeten dan maar even wachten tot thuis.

San Jose, Granada, Copan en La Antigua

Eigenlijk moet ik nu de laatste dingen afronden voor mijn masteraanmeldingen, maar zelfs in Centraal-Amerika vind ik nog even de tijd om te SOGgen. ( voor degenen die deze term niet kennen: studie ontwijkend gedrag vertonen) Het is net als in Groningen wanneer ik moest leren voor een tentamen. Dan ging ik ook altijd eerst alle dingen regelen die nog gedaan moesten worden, dan mn kamer opruimen en dan pas had ik de rust om me op de niet leuke dingen te kunnen storten. Eerst dus even mn blog bijwerken...

Tijdens het schrijven van mijn laatste blog zou ik diezelfde avond aan een speedtravelavontuur beginnen met als eindbestemming La Antigua in Guatemala. Die avond heb ik een nachtbus genomen naar San Jose in Costa Rica. Hier kwam ik in het begin van de middag aan dus ik had nog tijd om even door de stad te wandelen. San Jose is net al Panama-City de hoofdstad van Costa Rica en ik heb echt genoeg hoofdsteden gezien. Lelijk en vies, laten we het daar op houden. Daarna vroeg naar bed gegaan om de volgende ochtend om 06:00 's ochtends de bus te nemen naar Granada in Nicaragua.

Granada is een oud koloniaal stadje net onder Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Hier ben ik drie nachten gebleven. Ik zit in een hippiehostel dus ik heb hier voornamelik rondgehangen met nogal excentrieke figuren. De werkenemers van het hostel waren de hele dag aan het mediteren en vonden het nogal leuk om met je in discussie te gaan over het feit dat een communistische maatschappij zeker wel zou werken en dat het hele kapitalisme corrupt is bla bla bla. Verder aten ze allemaal geen vlees en hielden ze er nog meer rare principes op na. Onderwijs volgen is bijvoorbeeld opgelegd door het systeem en daarom moet je jezelf hier vooral van distancieren. Ja dus.. Gelukkig waren er ook 3 ex Afghanistan militairen die nog enigszins normaal waren. Hier heb ik dus 3 dagen meer rondgehangen. Deze 3 jongens konden ook nog eens heel hard zuipen! Ik ben wat gewend bij moeke en Albertus maar dit tempo kon ik echt niet aan. Een paar goede katers waren uiteraard het gevolg.

Ik wilde in Granada heel graag een boottour doen naar de Isletas, vulkanische eilandjes gelegen in het meer van het naastgelegen natuurpark. Helaas was het laagseizoen en tourcompanies boeken geen trips voor mensen alleen. Heel frustrered. 2 dagen lang wezen vragen overal of ze mensen hadden, nee. Gelukkig wilde 1 van de amerikaanse jongens uiteindelijk mee omdat hij het zielig vond als ik niet kon, vet lief! We hebben heel veel vogels gezien en mooie natuur. De eilanden zijn bewoond door de Indigenese bevolking en door de rijken. Je kunt hier je eigen eiland kopen voor 280.000 dollar inclusief kast van een huis. Koopje als je het mij vraagt! Het contract tussen de leefomstandigheden op de verschillende eilanden wordt hierdoor uiteraard erg groot. We hebben een lokale familie bezocht en kokosmelk gedronken. Gezwommen in het meer. Apen van heel dichtbij gezien (een zat zelfs op onze boot een kokosnoot op te smikkelen) en een oud koloniaal fort bezocht. Dit was alleen een beetje teleurstellend en klein.

Na even pauze gehad te hebben in Granada moest ik opnieuw veel kilometers maken tot de volgende bestemming (Copan in honduras) De bus vanuit managua ging om 05:00, het probleem was alleen dat ik niet in Managua zat. De busterminal zit dan ook nog eens in een buitenwijk van de stad waar je liever niet wilt overnachten. Ik heb uiteindelijk dus maar voor de dure en veilige optie gekozen en snachts een taxi genomen voor 40 dollar rechtstreeks naar de terminal. Daarna een bus gepakt naar San Pedro Sula. Verder dan deze stad kon ik niet komen en dit is opnieuw niet een van de meest veilige plekken om te overnachten. Nachtbussen rijden namelijk haast niet in Honduras simpelweg omdat het te gevaarlijk is. Gelukkig waren er nog 2 Duiste meisjes die ook in San Pedro Sula moesten overnachten dus konden we samen een taxi nemen naar een hostel en de volgende ochtend weer naar de terminal. Hier bleek dat een van de meisjes opnieuw niet kon komen waar ze heen wilde dus heeft ze besloten gezellig met mij mee te gaan naar Copan en de volgende dag van daar verder te reizen.

In Copan had zij 'smiddags een groep rijke taiwanezen ontmoet die ons uitnodigden om 's avonds uit eten te gaan. Vervolgens werden er hele schalen met lokale specialiteiten en gebarbecued vlees op tafel gezet en werd alles betaald. Relax! Ik kan met zekerheid zeggen dat ik in de afgelopen weken niet zo lekker had gegeten. Daarna zijn we met hen nog naar het centrale park geweest om straatartiesten te kijken. Zij gingen vervolgens naar bed en Kerstin en ik zijn drankjes gaan doen. We hebben toen 2 Duiste jongens leren kennen dus dat was erg gezellig!

De volgende ochtend nadat Kerstin vertrokken was ben ik naar het archeologische park net buiten het stadje geweest. Het park staat vol met indrukwekkende mayaruines! helemaal mijn ding uiteraard. Na het park had ik met de Duiste jongens afgesproken om de finale van de Champions League tussen Chelsea en Bayern te kijken. Dit was echt hillarisch. We keken de wedstrijd in de kroeg van een engelse eigenaresse. Zij was uiteraard voor Chelsea en de jongens voor Bayern. Chelsea won en dit zorgde uiteraard voor hillarische rivaliteit. Wel veel gratis shotjes en een mooi feestje achteraf haha. 's avonds nog wel gechillt in het hostel en de volgende dag ben ik samen met de Duisters naar La Antigua in Guatemala vertrokken.

Vlak voordat ik Copan verliet beloot mijn creditcard helaas zijn limiet te bereiken omdat ik er veel dure dingen zoals de lost city en de san blas tour mee had betaald. Ik heb toen van mijn noodgeld geleefd en het thuisfront gevraagd of ze me aub geld konden transferen via western union. De Rabo kon namelijk niks doen zonder al mijn passen te blokkeren. Heel ergmeegaand zijn ze eigenlijk nooit aangezien die klotebank al mijn hele reis problemen geeft. In Zuid-amerika deed mijn pinpas het maar sporadisch en en Centraal-Amerika gewoon maar helemaal niet meer. Mocht je dus ooit een reis als deze overwegen. Zorg dat je een andere bank hebt dan Rabobank! ik heb andere reizigers gesproken met Rabobank en die zeggen dat de bank over de hele wereld problemen geeft. Maargoed Western union is dan ook weer niet alles want Ron had een bevestiging van de transactie, deze stond alleen hier in Guatemala niet in het systeem. Na 3 dagen bellen en alle banken in de stad te zijn afgeweest deed het het nog steeds niet en werd ik steeds depressiever en afhankelijk van mijn duitse vriendjes om te kunnen eten. Gelukkig was daar woensdag op mijn eerste van volunteeren een nederlands engeltje in de vorm van Benthe die voor me wilde pinnen! Hemels na 4 dagen lang dik stress!

Ik ben van de week dus aangekomen in La Antigua in Guatemala waar ik vrijwilligerswerk ga doen voor minstens 4 weken. Woensdag heb ik al proefgedraaid in een klas samen met Benthe en donderdag heb ik meegedraaid met sportdag. Ik moest een waterbalonnenspel leiden dus je kunt je voorstellen hoe fantastisch dit was! Gister een tour gehad door het stadje waar de eerste school staat en maandag begin ik officieel.

Ninos de Guatemala is een door Nederlanders opgeirhcte organisatie die twee scholen heeft in Guatemale net buiten Antigua. Voor meer info kun je de website bekijken of het filmpje op youtube (link: http://www.youtube.com/watch?v=mFax98I2ymM ) De organisatie heeft 2 scholen. Een sinds 2008 en een sinds december. Ik ga op de nieuwste school 5 dagen per week een klas ondersteunen. Ik doe de parvulos (de kleintjes vanaf 5 jaar). Omdat de scholen hier grote klassen hebben ik het voor de leraren fijn om vrijwilligers te hebben zodat de kinderen meer aandacht kunnen krijgen. Van de week gaan we kijken of ik misschien smiddags op de andere school nog art lessen kan geven als het allemaal niet te zwaar is. Communiceren met de kids en leraren gaat allemaal in het spaans. Goede oefening, maar soms wel lastig. wat is bijvoorbeeld het spaanse woord voor potlood. Ik moet dus even werken aan mijn schooltermen maar voor de rest lukte het al aardig om te communiceren. De kindjes zijn echt superschattig en willen alles van je weten. Favoriete kleur etc..

De organisatie heeft verder nog een sponsoringprogramma. Je kunt dan een kindje sponsoren voor 35 euro per maand en betaald zo zijn/haar opleiding. Ik weet nog niet of ik dit wil doen maar het mooie is dat het iig geen foster parent praktijken zijn met neppe tekeningen. Je kunt je kindje zelf uitzoeken en zij blijven je dan brieven schrijven over de vorderingen van de opleiding etc. Uiteraard mag je geen favorieten hebben tijdens het lesgeven, maar op deze manier dus wel een klein beetje. De kinderen krijgen pas te horen dat jij de donor bent wanneer je stopt met volunteeren. We zullen zien...

Maandag officieel beginnen. Spannend! gister contract ondertekend dus ik ga het nu gewoon echt doen. Wel raar hoor want de laatste etappe van de reis gaat nu echt beginnen. De volunteers zijn allemaal supergezellig! donderdagvond hadden we volunteernight in een karaokebar en ik heb woensdagavond al drankjes gedaan met Benthe. Ik ga jullie dus op de hoogte houden van de verdere vorderingen.

Het alleen reizen is ook echt heel relaxed. lekker doen wat je zelf wilt. ik moet zeggen dat het me helemaal niet verkeerd bevalt. (sorry nik!) maar het is zo lekker om af en toe gewoon echt even alleen te kunnen zijn.

Voor nu opnieuw liefs aan iedereen in Nederland en supertof dat jullie me nog steeds volgen.

Chillie thanx voor het lieve berichtje! ik wist dat je er zo over zou denken.

Kus en tot over ruim een maandje!

Bogota, Medellin, Taganga, Lost City, Cartagena, San blas eilanden en Panama-city

Hallo lieve allemaal,

Het is alweer bijna een maand geleden dat ik voor het laatst heb geschreven dus het zal weer een lange update worden.. Succes met lezen!

De vorige keer waren we in Bogota gebleven. De eerste dag hier hebben we het centrum verkent en daarna was het plan om een aantal dagen in de bibliotheek aan mijn researchproposal voor mijn masteraanmelding te werken. Helaas was de eerste avond in Bogota een zaterdag en werd ons een tour aangeboden naar San Andres, een partycomplex net buiten Bogota. Voor een vast bedrag gratis indrinken, ook nog tijdens de busreis erheen en dan kon je hier de hele avond feesten en werd je voor de deur weer thuisgebracht. Te mooi aanbod! Toen we bij het partycomplex aankwamen waren we al zo ontzettend naar de klote dat we hier ons de hele avond hebben kunnen entertainen zonder veel nieuwe drank te halen. Salsa gedanst met de locals. Helaas hebben de meisjes hier alleen toch echt iets meer gevoel in de heupen en je voelt je echt een mongool als je daartussen staat en mee probeert te doen haha. Verder nog een aantal souvenirs meegenomen richtinghet hostel. De mooiste (hele vette hoed) hebben ze helaas alleen weer afgepakt. De volgende dag konden we alleen helemaal niks meer helaas! de bibliotheek dus maar een dagje uitgesteld en savonds alleen naar de bios geweest. De bioscoop zat in een heel erg westers winkelcomplex dus we hebben ons hier heerlijk vermaakt met westerse kleren, westerse snoepjes en uiteraard de Macdonalds! Ik weet niet wat het is met de Mac, in Nederland heb ik er namelijk niet zoveel mee, maar we worden altijd zo blij als we hier een Macdonalds tegenkomen. Ik denk dat dat komt omdat je altijd weet dat het hetzelfde zal zijn als thuis. Enige minpuntje is dat ze hier bij de Mac geen milkshakes hebben...

De volgende dag wel echt naar de bibliotheek geweest. Helaas hadden ze hier alleen de info niet die ik zocht en kreeg ik tot bepaalde dingen geen toegang omdat ik geen residentie had in Colombia. Ik ben hier dus geen donder mee opgeschoten... We zijn in Bogota verder nog naar het goudmuseum geweest, waar ze allemaal precolombiaanse goudkunst tentoonstelden. Heel gaaf! en vlak buiten Bogota hebben we een Zoutmijn bezocht met een kerk erin. De mijnwerkers zagen de kerk in hun mijn als een soort bescherming voor het werk dat ze deden. Ging je hier genoeg bidden dan had je minder kans op een mijnwerkersdood, vandaar ook dat er erg veel moeite in de constructie van de kerk gestoken was. Erg gaaf!

Na Bogota zijn we doorgereisd naar Medellin. Deze bestemming heeft nogal wat discussie opgeleverd aangezien het niet het plan was om er heen te gaan maar Nicole wilde er graag heen om een jongen nog een keer opnieuw te kunnen zien. Uiteindelijk dus wel gegaan. De jongen was inmiddels op reis met een Amerikaans meisje, dus veel nut heeft het niet gehad. We hebben in Medellin een Pablo Escobartour gedaan. Erg interresant, veel informatie verkregen over hoe de karteloorlog in de ervaring van de colombianen is vergaan. We hebben het graf van Pablo gezien en als toetje hebben wede broer van Pablo Escobar ontmoet in zijn huis. Heel raar om deze man te ontmoeten. Hij is half blind en half doof door een bombrief die in zijn gezicht is ontploft, maar het is wel heel cool dat hij iedereen die belangrijk was in het Medellinkartel persoonlijk heeft gekent. Hijzelf zei dat hij nooit iemand vermoord heeft. Of dit waar is weet ik niet... Wel zei hij ook dat hij nooit spijt heeft gehad de broer van Escobar te zijn. Moeilijke kwestie aangezien hij een succesvolle wielrenner was totdat hij als accountant voor het kartel ging functioneren. De keer dat hij het meest bang was in zijn leven was toen hij met zijn broer uit een Politieauto ontsnapte in de Verenigde Staten. Het leek net een verhaal uit een film.... De Colombianen zelf zijn niet zo heel blij met dit soort tours omdat ze het belachelijk vinden dat de drugscriminelen zo nog steeds geld verdienen met hun verleden. opnieuw een moeilijke kwestie...

Verder zijn we in Medellin nog wezen stappen en hebben we de kabelmetro over de stad genomen. Deze nam je mee over de sloppenwijken. Het contrast tussen de dure buurt waar jij in je hostel zit en deze uit karton en golfplaat gebouwde huisjes is erg raar om van zo dichtbij te zien....

Next stop: Taganga. Vanuit dit kleine kustplaatsje kon je de Lost City Trek lopen. 5 dagen afzien en erg veel heuvel op wandelen. De eerste drie dagen was het vooral veel heuvel op. Je loopt dwars door de jungle dus de natuur is hier al fantastisch. Wel erg warm! maar gelukkig konden we onderweg steeds in de rivier zwemmen om af te koelen. De eerste nacht slaap je in Hangmatten, de rest van de nachten in een normaal bed. Slaapt niet heel chill in zon hangmat moet ik zeggen. Dag 4 kom je na 1200 traptreden dan aan in de Lost City. Deze oude indigeneese stad is slecht gedeeltelijk gerestaureerd dus je bezoekt slechts een deel. Het andere deel is nog overwoekerd door Jungle. Ik ben echt een geschiedenisfreakje dus ik werd heel blij van deze ruines haha. Tijdens de trek hebben we ook nog een echt indigenees dorp bezocht en hebben we Cocaineles gehad van onze gidsen. De indianen kauwen en verbouwen de cocabomen voor eigen gebruik en dat is te zien aan hun gebitten. Gedverderrie! Maargoed het stilt de honger en je krijgt er energie van die je kunt gebruiken voor lange wandeltochten door de Jungle. Cocaine word gemaakt van de cocabladeren en schelppoeder dat de indianen uit de kust haalden. Heel apart dat zon blaadje zoveel commotie veroorzaakt over de hele wereld. We hebben met het stamhoofd van het dorp gepraat. Deze man mocht een aantal dagen met iedere indianenvrouw samenwonen voordat zij haar man ging trouwen. Het zal je dan ook niet verbazen dat de beste man nogal veel kinderen heeft. We konden trouwens in San Augustin een echte Cocainefarm bezoeken. Waar ze de Cocaine produceren. Deze tour was alleen uiterst illegaal en erg duur. Voor mij ook tegen mijn principes om de productie te steunen dus hebben we hiervan afgezien. Als we andere reizigers vertellen dat we deze mogelijkheid hebben gehad zijn ze vaak erg jaloers. Vroeger was het erg makkelijk om deze farms te bezoeken. Nu probeert de Colombiaanse regering vooral alle associatie van Colombia met drugs uit te bannen. De bevolking is het hier mee eens. Ze zijn het zat om altijd maar als drugsland gezien te worden door de rest van de wereld.

De laatste dag was Koninginnedag. Tevens de zwaarste dag van de trek. Wij hebben dus op koninginnedag nog heerlijk door de jungle lopen banjeren. Wel als echte Nederlanders natuurlijk de hele dag met een oranje band om onze kop rondgelopen. Savonds hebben we ons tukkervriendje Frank opnieuw ontmoet in Taganga en zijn we met hem en onze tourgroep Koninginnedag in stijl gaan vieren. De dag afgesloten op zn Nederlands met wat Hollands groen en daarmee was onze hollanddag compleet. Maar toch is het wel raar om op deze dag niet in Nederland te zijn.

De volgende dag zijn we licht katerig richting Cartagena vertrokken. Deze oude havenstad lijkt rechtsreeks uit de pirates of the carribean te komen. De geschiedenis staat vol met plunderverhalen van de stad. Francis Drake heeft heeft een beroemd beleg gevoerd tegen de spanjaarden. Verder een heel mooi historisch centrum met koloniale huizen inclusief balkonnetjes. We hebben een moddervulkaan bezocht buiten de stad. Heel vreemd aangezien de vulkaan 2000 meter diep is. Jij in de bovenkant zit maar blijft drijven door de samenstelling van de modder. Je kon hier ook een massage krijgen in de modder van een neger zonder voortanden. Nicole heeft dit gedaan, maar voor geld toe zou ik nog bedanken. Vet ranzig man dat zon gastje je helemaal gaat betasten....

Vanuit Cartagena zijn we samen met Frank op zoek gegaan naar een zeilboot die ons via de San Blas naar Panama kon brengen. De grensovergang tussen Colombia en Panama bestaat uit een niemandsland midden in de Jungle en is niet veilig om over land over te steken. De andere 2 opties zijn boot en vliegtuig. Vliegtuig is een stukje goedkoper. Per boot vaar je alleen via de San Blas eilanden. Dit tropisch paradijs is opnieuw net een scene uit de Pirates of the Carribean. Dat eilandje waar Johnny depp op wordt achtergelaten. Zo ziet het eruit. We hebben tijdens deze trip veel gesnorkeld. Echte nemos gezien, alleen in het blauw, niet in het oranje. Verder zeesterren, hele gave schelpen etc. Hele gafe trip. Onze kapitein Fernanado (een Argentijn) was de beste kok ever dus we hebben de hele trip heerlijk gegeten. Nu mis is zijn kookkunsten haha! Verder nog fikkies gestookt savonds op de eilanden en zoals dat hier hoort daarbij natuurlijk rum gedronken. Ooh ja we hebben ook nog kreeft gegeten. Had ik nog nooit gehad.. maar echt superlekker!

Na deze zeiltrip zijn we 2 dagen geleden aangekomen in Panama. zodra je op het land stapte moest je twee dollar pierbelasting betalen. Er was alleen geen pier... Zo gaat dat hier heel vaak. Toeristen laten betalen voor dingen die nergens op slaan maar er is hier toch nergens enige controle van dus moet je wel. Als je dan vraagt waarvoor je in godsnaam betaald krijg je een of ander onzinverhaal over dat deze aanmeringsplek een privehaven is. In mijn beleving zal er dan op zn minst een bord moeten staan met de naam van de persoon die deze plek in behering heeft of een bewijs moeten zijn van dit feit maargoed, zo werkt het hier nou eenmaal dus we hebben ons na veel discussie maar weer op laten lichten anders wilden ze ons niet meenemen in de jeep richting de stad.

Gister hebben we het centrum van Panama-city verkent en zijn we naar het Panama-kanaal geweest. De constructie van de sluizen die de Atlantische en de Pasifische oceaan met elkaar verbinden hebben veel doden op hun geweten door ziektes als gele koorts en Malaria. Maar het is zeker een indrukwekkend staaltje techniek. Wel.. en ja dan komt hier de verwende Nederlander weer boven.. moet ik zeggen dat de sluizen in Muiden toch meer charme hebben wanneer je boten wilt kijken. Helemaal omdat je dan op het terras van ome co kunt zitten met een wijntje en een broodje kroket erbij!

Op dit moment zit ik in een internetcafe nog in Panama-city mijn laatste uurtjes in deze stad te slijten. De stad is net als alle andere steden buiten het centrum een beetje shabby dus eigenlijk heb ik alles gedaan wat er hier te doen is. Vanavond om 11 uur neem ik een nachtbus richting San Jose in Costa Rica. Vandaag is er een nieuw hoofdstuk van de reis begonnen want ik ben op het moment helemaal alleen. Nicole is vanmorgen naar Boquete vertrokken in het Noorden van Panama. Ik moet binnen 2 weken in Antigua zijn omdat ik daar bij Ninos de Guatemala een maand lang vrijwilligerswerk ga doen. De komende 10 dagen zullen dus veel busuren bevatten voor mij en ik zal slechts op twee plekken nog echt gaan stoppen om dingen te zien. Het is heel raar maar het voelt heel bevrijdend om echt even alleen te zijn nu. normaal ben je altijd met anderen om je heen en ik weet niet (het zullen de graafsma neigingen wel zijn mam) maar het voelt goed. Even lekker mijn eigen ding doen. Voor mij en Nicole is het ook goed denk ik want sinds het gezeik over die gast in Medellin liep het niet helemaal soepel meer tussen ons. Nicole zal mij in Antigua op komen halen voor de laatste twee en een halve week van de reis dus dan zijn we nog even samen.

Voor nu was dit hem wel weer even denk ik. (genoeg idd, ik weet het) Ik probeer alleen echt alles op te schrijven zodat ik alles voor mezelf na de reis goed na kan lezen. Opnieuw liefs aan iedereen in Nederland. Ik mis jullie allemaal!

Liefs vanuit Panama.

Montanita, Puerto Lopez, Banos, Quito en San Augustin

Hallo lieve allemaal!

De vorige keer nadat we heerlijk geslapen hadden in de nachtbus kwamen we aan op de terminal van Guayaquil in Ecuador. Weer een grensovergang gedaan die goed is verlopen. Ze hadden ons alleen gezegd dat van Guayaquil er ieder uur een bus zou gaan naar Montanita, de kustplaats waar we heen wilden. Helaas moet je alles wat ze zeggen hier niet zo letterijk nemen (bustijden, afstanden, prijzen etc.) en dat gelde hier dus ook weer. We moesten 3,5 uur wachten op de volgende bus die vervolgens ook weer een uur te laat vertrok. 7,5 uur verder waren we aan het einde van de middag dus eindelijk in Montanita. Dit plaatje is net zoals Mancora een surfersparadijs aan de kust. Erg warm dus nog heerlijk wat bruiner geworden (wat er nu alweer behoorlijk af is helaas) en lek gestoken door muggen, een iets minder fijne bijkomstigheid in de lager gelegen warme gebieden hier. We hebben hier nog meer surfles gehad van de vriend van een dispuutsgenootje van Nik dr zusje. Dit meisje komt uit amsterdam en heeft een langeafstandsrelatie met een gast uit Ecuador. Het is maar waar je zin in hebt denk ik dan. Maargoed je ziet wel dat ze elkaar echt leuk vinden. Een verblijfsvergunning krijgt hij alleen hoogstwaarschijnlijk niet dus dit zal waarschijnlijk betekenen dat zij moet emigreren, Ze zei zelf al dat ze dit waarschijnlijk nooit zou doen maar het lijkt me wel heel moeilijk. Haar vriend was de eigenaar van een surfschool en heeft ons zelf priveles gegeven. Erg fijn want deze les was 10x beter dan in Mancora. veel meer op techniek gericht. Ik heb nu ook veel meer het gevoel dat ik weet wat ik doe op zon plank. Als het goed is zijn we nu ook zover dat we zelf een board kunnen huren dus misschien dat we in centraal amerika onze lessen nog in de praktijk kunnen brengen. Anders misschien ooit in Australie ofzo.. We hebben daar nu al veel vrienden die we ooit op moeten zoeken haha.

In Montanita zijn we verder vooral uit geweest en hebben we heerlijk seafood gegeten. De stad zefl heeft een beetje een hippiescene. Heel veel argentijnse kunstenaars enzo en er waren blijkbaar vaak kampvuurfeesten op het strand. Toen wij deze gingen zoeken was het strand echter uitgestorven. Verder was het wel erg toeristisch allemaal. Alleen maar hotels en westerse restaurants. Waar de lokale bevolking woonde weet ik niet maar iig niet in het centrum van Montanita. Er waren wel veel locals maar dit waren rijken Ecuadorianen die net als ons niet uit Montanita kwamen. Na Montanita hadden we wel weer even genoeg van het drinken dus toen zijn we naar een ander rustiger kustplaatsje gedaan dat naast een natuurpark lag. Twee hele vette tours gedaan. 1 naar isla de la plata, vogels gespot en gesnorkeld. Dit eiland heet zo omdat Francis Drake hier een hele voorraad geroofd zilver verstopt had omdat zijn schepen de hoeveelheid schatten niet mee konden vervoeren. Voor ons was dit eiland de poorpeople galapagos haha. We hebben het geld niet om galapagos te doen op deze reis omdat we dan heel veel andere dingen moeten laten maar nu hebben we alsnog veel vogels en vissen gezien. Helaas alleen geen schildpadden maar die komen nog in Costa Rica en Nicaragua. De andere tour was de hele dag paardrijden door de Ecuadoriaanse bossen. Erg relaxed! voor mij vooral want nicole vind paarden nog steeds niks. We hebben wel heel veel apen gezien en vogels dus dat was erg cool!

Na deze natuurtrips en het verblijf in Peurto Lopez was het wel weer tijd voor iets nieuws aangezien er in het stadje geen jonge mensen waren en nicole en ik niet te lang met zn tweeen moeten zijn want anders slaan we elkaar de hersens in haha. Helaas was de busrit vanaf Puerto Lopez naar Banos alleen weer niet een van de fijnste. het was of iets van 4 keer bussen wisselen of naar Quito en dan vanaf hier naar Banos. de reistijd was hetzelfde je reist aleen wel erg om. Wij dachten ook nog eens heel optimistisch dit in een dag te kunnen doen. Helaas 's nachts gestrand in Quito. Maar een kamer geboekt en de volgende ochtend doorgereist. Banos was gelukkig wel echt de moeite waard. Een heel klein dorpje onder de voet van een actieve vulkaan. helaas was het toen wij daar waren constant bewolkt dus we hebben de erupties niet gezien gelaas. Wel lekker souvenirs geshopt (alweer ik weet het, mijn backpack is ook echt echt echt vol aan het raken!) en een Nederlander reunie gehad met onze vriendjes uit Cusco die allemaal ineens daar waren. Samen met anouk hebben we geraft.. Eerst vond ik het supereng! maar later toch best leuk en gelukkig was ik de enige die niet uit de boot was gevallen! Samen met Frank hebben we een mountainbiketour gedaan langs allemaal watervallen valkbij Banos. Erg mooi! De main attraction van Banos, de thermale baden hebben we alleen niet gedaan aangezien het water volgens Anouk te smerig was voor woorden en er alleen maar vieze locals naar je staarden.. hmm leek ons niet erg leuk en aangezien we in Chili en in Peru al thermale badem gedaan hadden hebben we dan ook maar besloten dit over te slaan.

Vervolgens Quito. Hier kun je echt fantastisch uitgaan! en we zijn op onze eerste avond dan ook met een hele groep ernstg dronken geworden. Toen we er waren was het pasen. We hebben de actual paasprocessie niet gezien maar degenen die dit wel gezien hebben zeiden dat het heel bizar was. Allemaal mensen in paarse koekoeksclan gewaden die met kruizen op hun rug liepen en aan zelfkastijding deden. Hier is dat alleen blijkbaar normaal met Pasen. Geen idee of dit in Europa vroeger ook gedaan werd dit soort optochten maar ik kan me toch alleen herinneren dat ik met een tak met snoepjes door de straat liep toen ik klein was. Vanaf Quito zijn we naar Otovalo geweest een dorpje met een van de grootste markten in Ecuador dat vlakbij Quito ligt. Volgens de Lonely Planet reisgids is het de op een na mooiste plek van Zuid-Amerika om te bezoeken. Dit vond ik alleen niet. We hebben lekker souvernirs geshopt, een hele coole poncho gekocht waarvoor ik mijn shabby h&m trui weg moest gooien anders kon hij niet mee. Bij de markt was ook een dierensectie. Net alsof je in de middeleeuwen beland. Mensen die met op de kop hangende aan elkaar gebonden levende kippen rondwandelen en alle dieren die je kunt bedenken worden er verkocht op een modderig stuk land. We hebben er zelfs hanengevechten gezien. Later toen we na de markt nog bij een waterval stopten (hoorde bij de tour) hebben we een levend varken zien slachten. Nicole was helemaal in shock! En ik ben wel wat gewend, maar ik moet zeggen dat ik het niet heel fijn vond om te zien hoe ze hem letterlijk open sneden. Het doodsbange gegil van het beest maakt het er niet beter op. In Nederland is het gewoon zo normaal dat je stukje vlees helemaal klaargemaakt bij de slager ligt en nou weet ik wel dat het hier ook ergens vandaan komt maar dit was echt best wel luguber. Nog een minpuntje: de dude waar Nicole mee ging en ook mee was op de tour was beroofd op de markt. Nou is het niet heel slim van de beste man om zijn portemonnee op zon plek in zijn kontzak te bewaren maar het was wel een beetje een smet op de dag aangezien hij in Otovalo dat verder nogal een gehucht is een manier moest gaan vinden om zijn passen te blokkeren. Uiteindelijk wel gelukt gelukkig.

Verder heb ik nog wat sightseeing gedaan. Naar het mariabeeld geweest op de top van de heuvel in het midden van de stad en door het oude centrum gewandeld met twee engelse jongens uit het hostel aangezien Nicole in bed lag. Ik vond Quito alleen niet een heel leuke stad. Het gevoel dat je er kreeg was niet heel welkom. De mensen keken er eerst naar je tas en dan pas naar je gezicht en we hebben veel verhalen gehoord over mensen die beroofd werden op straat. Verder zijn de Ecuadorianen nogal verlegen in vergelijking met bijvoorbeeld Peru. Zoals Nik en ik al steeds zeiden. We hebben weer een staarder. We worden hier nogal aangestaard. In de trolleybus was op een gegeven moment een man die ons de hele rit heeft aangestaard. Niet heel erg fijn. De mensen doen verder niks maar soms zou het toch fijn zijn als we als twee blanke meisjes niet zo zouden opvallen hier, helemaal in afgelegen dorpjes waar ze niet vaan buitenlanders zien krijgen we erg veel bekijks.

Na Quito zijn we de grens over gegaan naar Colombia. bestemming San Augustin: Om hier te komen moesten we eerst een nacht in Popayan slapen en met een volgende bus naar San Augustin. Deze laatste rit ging over een erg stille modderige landweg. Onderweg werden we aangehouden door politie en werden onze tassen doorzocht. Tijdens dit doorzoeken zag ik dat een van de polities iets uit mijn tas haalde. Alles controleren. Weg Camera (opnieuw!) gevraagd of ze een camera gezien hadden in de tas. Alles werd ontkent. Maarja wat wil je doen.. eisen van vier gewapende polities dat je hun spullen mag doorzoeken terwijl bekent is dat ze hier corrupt zijn. moeilijk! wat ook nog zo klote is is dat we sinds La Paz echt heel paranoia op al onze spullen letten en dan zijn ze je nog te slim af! de interpolis zal wel blij zijn met me. De volgende camera die geclaimd word... en opnieuw veel fotos weg. gelukkig kan ik via frank en de Engelse jongens nog wel wat fotos krijgen die zij ook hebben maar wel weer dik klote! De dag dat het gebeurde was 11 april. Precies op de helft van de reis. We hadden hier savonds in San Augustin op willen proosten maar ik was zo cranky dat we maar naar bed zijn gegaan.

San Augustin in een heel ouderwets primitief dropje in het zuiden van Colombia. In de jaren 90 zijn hier allemaal prcolombiaanse beelden en graven ontdenkt. Deze hebben we via een paardrijtour en in een archelogisch park bezocht. Erg gaaf om te zien! Wel is het zo omdat de beelden recent ontdekt zijn het stadje nog niet heel erg toeritisch is. Aan de ene kant fijn maar als er echt alleen maar localmaaltijden (rijst, gebakken banaan en kip of fastfood) te krijgen zijn dan ben je wel weer even toe aan gezond westers eten. Vanmiddag hier in Bogota dan ook een heerlijke franse croque monsieur gegeten met kaas die wel naar kaas smaakt! jeeh! ooh ik heb zon zin in een stuk noord hollands belegen van de kaasboer in blaricum nu ik hier zo aan denk. Maar dat hebben ze hier echt nergens! De hosteleigenaren in San Augustin waren hillarisch! een broer en zus die de hele dag kibbelend door het hostel naar elkaar aan het schreeuwen waren en die zich het liefst de hele dag bemoeiden met alles wat je deed. Maargoed ze bedoelden het goed en we hebben ons dan ook rotgelachen om ze. Het zijn wel van die mensen waar je blij bent weer vandaan te kunnen na een paar dagen.

Gisteravond de bus gepakt naar Bogota en daar zijn we vannacht aangekomen. Vandaag nog even relaxt blog bijwerken enzo. Morgen ga ik aan mijn masteraanmeldingen werken hier in de nationale bibliotheek. We zijn er net al langs gelopen en hij is heel groot dus dit komt vast goed, alleen echt geen zin om een paar dagen hard aan de bak te moeten helemaal aangezien ik door het reizen echt even uit de stof ben! maarja daarna ben ik er dan ook weer vanaf even. Na Bogota misschien Medellin en daarna Santa Marta vanaf waar we de lost city trek willen wandelen. Soort Inca Trail van Colombia. We moeten ook nog even wanneer we vanaf Cartagena naar Panama gaan zeilen ivm Koninginnedag. We proberen dan iig met een aantal Nederlanders op dezelfde plek te zijn zodat we dit wel op de juiste manier kunnen vieren.

Op het jatincidentje na is iedereen in Colombia wel heel vriendelijk! dit contrast is erg raar. Aan de ene kant weet je dat het corrupt is en houden de instanties elkaar de hand boven het hoofd (Tijdens de aangiste heb ik gezegd dat de politiecontrole mijn camera heeft, dit is alleen niet in de aangifte verschenen, daar staat alleen aan het begin van de busreis was de camera er aan het einde niet.. alleen heb ik mijn tas de hele busreis op schoot gehad en ben ik niet wezen slapen... hmmm ) maargoed geen zin in ruzie met een politeagent. laat maar! Verder is het hier dus wel echt heel tof! De landschappen zijn mooi en de cultuur is weer heel anders dan in Ecuador. De mensen zien er weer anders uit. minder indigenees. Maarja wel weer op zoek naar een nieuwe camera dus hier in Bogota.

We zijn nu dus al over de helft en de tijd is echt hard gegaan. Als ik nu ook op het kaartje kijk naar de route denk ik echt jezus we hebben echt al een afstand afgelegd! maargoed ook nog een heel stuk te gaan. Wel verlang ik soms al wel een beetje naar de dingen van thuis. Bepaalde mensen. En natuurlijk het Nederlandse eten. Een echt glas koude Nederlandse melk zou er nu wel ingaan! met dat stuk kaas. Maarja aan de andere kant gaan we nog zoveel moois zien dat dat wel even kan wachten allemaal.

Voor nu heb ik alweer een veel te lang verhaal getypt volgens mij.... opnieuw als je hier bent met lezen.. respect! en tot snel iedereen!

Liefs Nienke

Puno, Cusco, Machu picchu, Arrequipa, Lima en Mancora

Hallo lieve allemaal!

Het heeft even geduurd maar ik heb eindelijk weer even een momentje gevonden om er tussenuit te knijpen en mijn blog weer eens bij te werken. Het is hier nu 09:15 pm dus lekker rustig bij de computers. Iedereen is toch aan het drinken bij de bar. Ondertussen wordt ik wel opgegeten door muggen helaas maargoed je moet er toch wat voor over hebben. Als het aan mij had gelegen had ik nu ook eigenlijk liever in bed gelegen aangezien we vannacht erg weinig hebben geslapen na een avond heel hard stappen. vervolgens moesten we vanmorgen uitchecken dus ook weer op tijd op. We zijn nu nog wel steeds in hetzelfde hostel in Mancora. Onze bus vertrekt om half 2 snachts dus dat wordt nog lekker veel tijd doden. Reizen is geweldig! maar dat iedere keer bus in bus uit op onmogelijke tijden begint wel al een beetje vervelend te worden. Maargoed dit is een Peruaans busje en geen stinkende Boliviaanse zonder wc dus we mogen eigenlijk niet klagen. We hebben erger gehad.

Tijdens de laatste blog waren we net de grens richting Peru overgestoken en in Puno. Hier hebben we een tour gedaan naar de floating islands. Drijvende eilanden in Lake Titikaka gemaakt van waterriet waar mensen nog precies zo leven als ze de afgelopen eeuwen gedaan hebben. Ze hebben hier geen electriciteit en de mensen leven vooral van de forel die ze in het meer vissen. Gek om te zien dat alles wat deze mensne bezitten een strooien hutje is met een stromatras en het is hier ook niet echt bepaald warm omdat lake titikaka zo hoog ligt. Ik zou niet graag met ze ruilen. We hebben dan ook maar wat handwerkjes gekocht en royaal betaald om een boottochtje te maken over het meer om deze communities te steunen. De kinderen krijgen sinds een paar jaar wel beurzen om op het vasteland naar school te kunnen zodat er meer ontwikkeling plaats vind maar toch, deze mensen hebben niet echt kans om van de eilanden weg te komen en hun enige bron van inkomsten komt uit de toeristensector. Dan ben je toch wel blij dat je in Nederland geboren bent met keuzes voor je toekomst. In puno heb ik ook een nieuwe camera gekocht. Lekker weer zelf fotos kunnen maken was echt wel fijn. het was een zoektocht maar gelukkig een goede sony konden vinden. Helaas geen roze en ook geen roze hoesjes dus geen girlycamera meer maar gewoon een zwarte. Ik koop in nederland wel weer een mooi roze hoesje haha!

Na Puno doorgereist naar Cusco. Deze stad was echt heel erg mooi! de eerste paar dagen was het hier nog steeds carnaval ( is blijkbaar overal op verschillende data) dus we zijn nog een aantal keer goed nat gesprayed met schuimspuitbussen! maargoed na deze dagen was deze ellende dan toch echt eindelijk over. We hebben veel door de stad gewandeld aangezien deze stad echt de moeite waard was om goed te leren kennen. Allemaal mooie oud kolonialewitte huizen! De mooiste stad ook die we tot nu toe gezien hebben denk ik. Wel erg toeristisch uiteraard want op iedere hoek van de straat werd jewel een tour, restaurant of massage aangesmeerd.We zijn met een aantal mensen van het hostel een dag meegegaan met vrijwilligerswerk. Dan merk je wel weer even het contrast tussen het rijke centrum van Cusco en de mensen die op het platteland buiten de stad wonen. Deze regio ontvangt zo ontzettend veel geld via de toeristensector. Het komt alleen op andere plekken terecht dan bij de bevolking want zodra je het centrum uitgaat zie je ook echt armoede. Het vrijwilligersprojectbracht 2 keer per week voedsel naar de kinderen in de omringende dorpen van cusco. We hebben met de kindjes gespeelt (voetballen, hoelahoepen en springtouwen) waarna ze allemaal hun bordjes ophaalden en eten krijgen. De organisatie gaat steeds naar verschillende dorpen om de mensen niet afhankelijk te maken maar je merkt wel echt dat je iets goeds deed. De kindjes waren zo blij.. en superschattig natuurlijk. Allemaal rode schrale wangetjes door het gebrek aan goed voedsel. We waren een beetje bang dat het een beetje ramptoerisme zou worden maar dit was echt niet het geval! we hebben een topdag gehad met de kindjes en als toetje ook nog een aantal keer gestopt in het mooie berglandschap van Peru.

Verder in Cusco veel uitgeweest ( je kunt hier erg goed stappen) en ons vermaakt met onze vriendjes van het hostel. Vooral onze nieuwe tukkerse vriend Frank was hilarisch om mee op stap te gaan! Uiteraard ook met alle Nederlanders voetbal gekeken, was erg gezellig! en gewonnen gelukkig! Tijdens het EK zullen we ook nog steeds op reis zijn dus dat gaan we nog wel vaker meemaken. We moesten wel even smeken of NL erop mocht aangezien alle landen op hetzelfde tijdstip speelden maar gelukkig is ons elftal zo goed dat onze wedstrijd aan mocht haha. Na een aantal dagen Cusco was het dan eindelijk zover. Machu Picchu. De weersvoorspelling waren erg slecht (regenseizoen!) voordat we gingen dus wij en onze regenponchos zijn samen vol goede moed aan het avontuur begonnen. We werden om 6:30 opgehaald dus we moesten vroeg ons bedje uit! beetje jammer dat een van onze kamergenoten had besloten om ons de hele nacht wakker te sexen dus niet een heel goed begin. Gelu}kkig heb ik in het busje richting het startpunt nog even kunnen slapen. De trail was echt supermooi alleen wel erg vermoeiend. Meer dan 40 kilometer alleen maar berg op en berg af hiken want de paden hier zijn niet plat zoals in Nederland. Gelukkig zaten er veel rokende argentijnen in onze groep dus we liepen wel steeds ergens vooraan. Voor Nik was het de eerste keer van haar leven in een tent slapen. Beetje jammer dat deze de tweede nacht lek was dus het is geen superervaring geworden. We sliepen op rubberen matjes en we moesten onze slaapzak en mat iedere dag zelf op onze rug meeslepen samen met je kleren, tandenborstel etc. Alleen de tweede dag hebben we een van onze tassen met alle zware shit beladen en aan een porter meegegeven aangezien we toen 5 uur bergop en nog een 3 bergaf moesten hiken maar voor de rest hebben we alles zelf gedragen. Best een prestatie vind ik zelf! nog een minpuntje: de wcs. stel je de wcs voor langs dekant van de weg in frankrijk en dan nog 5 keer viezer. En daar mag je dan vier dagen lang op plassen. Gadverdamme! maar voor de rest hebben we echt super genoten! de landschappen waren zo mooi! heel veel Incaruines gezien onderweg en de laatste dag wanneer je machu picchu in de verte op ziet doemen uit de mist dan weet je echt waar je het voor gedaan hebt. Echt het mooiste dat ik ooit gezien heb denk ik!tot nu toe ook het grootste hoogtepunt uit de reis! we hebben smiddags na de rondleidingnog vet lang op het hoogste punt van de stad van het uitzicht genoten en daarna moesten we terug richting Cusco. Toen we eindelijk savonds om 11 uur terug waren in het hostel waren we te moe om zelfs te douchen en zijn we direct onze bedjes in gekropen! Er staan fotos van de machu picchu op mijn facebook. Dit geeft een betere impressie van de trail denk ik maar geloof me het was zo ontzettend gaaf! Ooh ja nog een leuke anecdote. Nicole zei een keer tijdens het avondeten dat het toch best chill was dat je de vogels hoorde fluiten en de rivier hoorde stromen. Toen zei ik dus het bevalt je wel dat cameperen. antwoord: In mijn hotel in rio kon ik ook de zee horen stromen dus daar heb ik geen kampeeravontuur voor nodig. Nicole blijft Nicole!

In Cusco hebben we onszelf de volgende dag heerlijk verwend met een bezoekje aan het chocolademuseum en een full body massage van een uur en toen waren we klaar om de dag erna door te reizen naar Arequipa. Hier hebben we de mummi gezien van een Incameisje dat geofferd is aan de goden en in de jaren negentig is gevonden door een amerikaanse wetenschapper volledig intact in een vulkaan. Ze is bewaard gebleven omdat het gebied voorheen 500 in ijs gehuld was. Erg indrukwekkend om te zien. Verder heb ik Cuy (Cavia) gegeten. Een delicatesse in Peru. Nicole durfde het niet aan dus heb ik het maar samen met een belgische jongen gedaan. Het is niet echt bijzonder. het smaakt naar slecht bereidde kip en je bent een uur bezig om het weinige vlees dat eraan zit er vanaf te krijgen! Nicole walgde ervan aangezien je zijn teennagels, tandjes en alles nog kon zien zitten. Maargoed ik heb niet zon probleem met dat soort dingen en ik vind dat je alles een keer moet proberen in je leven! Toen vanuit Arequipa nog een hikingtour gedaan door de Coca Canyon. Echte condors zien vliegen en opnieuw een geweldig uitzicht! Ik moet wel zeggen dat ik na de trail wel echt even klaar was met hiken. Nicole vind het echter geweldig dus ik ben bang dat ik er deze reis nog wel vaker aan moet geloven. We zien wel wat de toekomst ons nog zal brengen. Na deze tour nog heerlijk een dagje aan het zwembad gehangen in ons hostel in Arequipa waarna jeee! opnieuw een busreis naar Lima.

We hebben besloten hier niet al te lang te blijven aangezien we hoorden dat er toch niet zoveel te doen was in Lima. We hebben het oude centrum bezocht en een oud klooster met katacombes eronder die nog steeds gebruikt worden om monniken te begraven. Erg interresant! verder savonds naar een licht-watershow in een van de grootste parken van Lima geweest. Was erg gaaf! Toen keihard gedronken wederom en de volgende dag weer door op naar Mancora. Dit surfparadijs ligt in het noorden van Peru. We hebben hier surfles gehad. Erg gaaf! zelf een paar keer echt gestaan op mijn board. Nicole heeft alleen haar board tegen haar been gekregen dus die heeft nog steeds een mega blauwe plek op haar been. Maar echt gaaf! verder vooral gefeest en aan het zwembad gehangen en heerlijke visjes gegeten! Ceviche ( een Peruaanse specialiteit) echt zo lekker! St patricks day ookgroots gevierd hieraangezien we in een Loki zitten en dit hostel van een Ierse eigenaar is. Ik ben benieuwd of we koninginnedag straks ook ergens kunnen vieren waar andere nederlanders zijn. We zullen zien!

Pff het is inmiddels 10 uur en jullie hebben allemaal weer behoorlijk wat te lezen morgen.. voor mij nu nog 3,5 uur te overbruggen voordat de bus vertrekt. Heb alleen niet echt zin om te drinken als ik straks nog vet lang in die bus moet zitten en de grens ook nog over moet. We gaan hierna naar Montanita. Opnieuw een plaats aan de kust alleen dit keer in Ecuador. Meer surfen, zwembad hangen en feesten ben ik bang. Goh wat is ons leven toch zwaar! We moeten ook echt na gaan denken waar we verder nog willen stoppen om vrijwilligerswerk te doen. Waarschijnlijk wordt het Centraal Amerika aangezien Nicole de zeeschildpadden wil redden daar. Ik wil iets met kindjes.. maargoed we kunnen de beslissing niet blijven uitstellen dus we moeten wel echt beslissen wat we nou willen. Als je hier ook alleen maar niks doet eigenlijk voel je je ook wel een beetje nutteloos. Zon strandplaats is leuk maar ik ben er na 5 dagen al een beetje klaar mee en straks nog een week. Ik hoop dat er in Montanita ook andere dingen te zien zijn dan barren en een zwembad. Verder ook besloten om in Bogota te gaan kijken of er een bibliotheek is waar ik me in kan opsluiten aangezien ik ook echt aan de aanmeldingen voor mijn masters moet gaan werken. Het leven in Nederland gaat straks ook door helaas. Maargoed dat komt allemaal in Colombia wel. ik moet alleen wel echt nog met een idee op de proppen komen voor die tijd voor mijn research proposal! Mijn spaans wordt trouwens wel echt steeds beter hier. Gisteravond heb ik in een bar echt een uur ofzo nonstop spaans staan lullen met een Peruaan! vet gaaf is dat...

Naja ik ga nu Nik maar weer eens gezelschap houden in de bar.. Ik zal blij zijn als we morgen weer op de plek van bestemming zijn.. lekker tukje doen in een echt bed! Nou iedereen is nu iig weer op de hoogte.. allemaal lekker blijven reageren op de verhalen. Ik vind het echt leuk om dingen van thuis te horen en tot de volgende blog!

Ps voor degenen die het nog niet gezien hebben: er staan fotos tot aan Machu picchu op mijn facebook ter illustratie van deze verhalen. De foto van de cavia volgt nog die is namelijk ook erg cool haha! Kus en liefs aan iedereen!

La Paz, Rurrenabaque en Copacabana

Hallo lieve allemaal!

Het duurde even voordat deze computer besloot de reismee pagina aan te kunnen maar ik kan nu toch echt weer een update schrijven voor jullie allemaal!

De vorige keer waren we net aangekomen in La Paz. Hier hebben we heel wat fijne nachtelijke uurtjes beleefd. Ik zal jullie de details besparen, maar de feestjes waren erg goed in dit hostel. Het Wild Rover Hostel heeft ook nog 2 vestigingen in Cusco en Arrequipa. Deze bestemmingen staan ook nog op het programma dus gelukkig hoefden we Wild Rover niet geheel gedag te zeggen. Overdag hebben we natuurlijk ook nog wat nuttige dingen gedaan. We hebben geshopt in een buurtje met allemaal souvenir en kledingwinkels. Vervolgens hadden we bedacht dat we alles wat we gekocht hadden nooit mee konden nemen in de backpack en hebben we allebei een pakket naar huis gestuurd.

Verder hebben we de death road gefietst. Deze weg loopt vanaf 4800 hoogte naar beneden tot 1200 meter. Er schijnen per jaar 10 mensen dood te gaan op deze weg en dat is niet zo gek want de weg loopt bijna geheel langs een hele steile afgrond. Er schijnt ook een filmpje op youtube te staan van een bus die de weg af rijdt. En ja mam ik heb je expres niet verteld dat we dit gingen doen. We hebben het overleefd en hebben nu dan ook het befaamde tshirt met i survived the death road in de pocket. Het weer viel alleen een beetje tegen helaas dus we hebben veel stukken in de regen moeten fietsen. Vooral op het bovenste stuk was dit niet heel prettig want hier was het ook nog eens erg koud door de hoogte. Gelukkig hadden we beschermende kleding aan die ons enigszins beschermde. All in All was het in ieder geval echt supergaaf! wel waren we , naja vooral ik, een beetje schijterds want we durfden niet zo hard. Lekker als laatste gefinished maar er waren mensen die tijdens het fietsen hebben opgegeven dus dat is veel erger.

Verder niet heel veel nuttigs gedaan in La Paz overdag behalve dan ook de stad verkent. Dit hebben we ook 's nachts gedaan. Helaas liep dit een avond iets minder leuk af. normaal gesproken liet ik altijd mijn telefoon een camera achter in de kluis in het hostel als we uit gingen. Ik was deze avond alleen een beetje lam en ben dit vergeten. Toen ik in Club Traffic mijn camera uit mijn tasje wilde halen om een foto te maken merkte ik dat mijn slot open was en mijn blackberry en camera beiden weg. Toen meteen terug gegaan naar het hostel om mijn telefoon te blokkeren. Het lukte alleen niet om het noodnummer van vodafone te bereiken met de tel van nicole. Uiteindelijk via een online sms mijn moeder bereikt en die heeft de vodafone alles laten blokkeren. Mijn camera wordt in ieder geval vergoed door de verzekering. telefoon weet ik niet dus dat is even afwachten. Het ergste is dat er heel veel fotos weg zijn. Alles van Santa Cruz, een deel van Sucre en heel veel Partypics van La Paz. De fotos van death road hebben we gelukkig op cdrom gekregen van de tourmaatschappij. Maargoed je doet er niks aan. Zoals mijn moeder al zei, de hoeveeltse ramp is dit. Mijn pinpas deed het eerst 2 weken niet dus ik kon geen geld opnemen. Toen kreeg ik slecht nieuws van het thuisfront en toen dit. en dat allemaal in anderhalve week. Ongeluk komt nooit alleen. Geluk komt gelukkig ook nooit alleen want op dezelfde dag dat mijn pinpas weer besloot te functioneren kreeg ik te horen dat mijn scriptie is goedgekeurd en dat ik nu dus officieel ben afgestudeerd voor mij bachelor! dat maakte het jatincident meer dan goed! Hier hebben we dan ook goed op gefeest de laatste avond in La Paz.

Na La Paz zijn we naar Rurrenabaque gegaan. we hoorden al van verschillende mensen dat het veel fijner was om het vliegtuig te nemen hiernaartoe omdat de busreis erg afhankelijk was van de conditie van de wegen. Ondanks dat het hier nu regenseizoen is hebben we besloten de bus te nemen omdat dit erg veel geld scheelde. Foute keuze! deze busrit was echt hels! alle andere boliviaanse busritjes waren zo fijn vergeleken met deze. Ten eerste vertrok de bus 4 uur later dan gepland. Werd hij volgeladen met alle Zuid-Amerikaanse bende die enigszins vervoerbaar is. Voedsel, schoolspullen etc. die tot bovenop het dak opgestapeld werden en de bus zag er ook niet uit als een normale nederlandse bus. De weg voerde langs diepe hele steile afgronden waar de bus echt rakelings langsreed iedere keer en op de tweede helft was de weg veranderd in een grote modderstroom. We waren dan ook erg blij toen we in Rurrenabaque uit te bus stapten! en uiteraard hebben we hier meteen vliegtickets geregeld voor de terugreis.

In Rurrenabaque kon je een jungle of een pampastour door de amazone doen. Aangezien de jungletour inhield dat je op de grond onder een zeiltje tegen de regen moest slapen 2 nachten hebben wij uiteraard voor de pampas gekozen. Deze tour was echt supergaaf! we hebben aligators, apen, vogels, een tarantulaen slangen gezien. We hebben zelfs met roze dolfijnen gezwommen! verder piranhas gevist en op zoek gegaan naar anacondas in het Moeras. We hadden opnieuw een leuke tourgroep dus we hebben het erg naar onze zin gehad. De gids had een oogje op Nicole dus heeft hij haar met een bloemenkrans gekroond tot koninging van de pampas. Onze tourgoep heeft haar benoemd tot picky nikkie omdat ze niks at. ook erg toepasselijk!

Na deze tour hebben we getracht terug te keren richting La Paz met het vliegtuig van 12 uur zodat we meteen door konden reizen naar Copacabana. Helaas door de regen waren alle vluchten verplaatst en konden we pas om 6 uur vliegen. Vervolgens moesten we gedwongen onderdak zoeken in La Paz voor een extra nacht. We zijn met een jongen die we kenden van de tour teruggegaan naar Wild Rover. De enige kamer die ze hier nog hadden was de matrimonial met 1 tweepersoonsbed. Uit ellende dus maar besloten daar met zijn drieen te slapen. was niet een heel prettig nachtje in het midden tussen nicole en die gast in maargoed dit hebben we ook weer overleefd en beter een bed dan geen bed.

De volgende dag dan eindelijk aangekomen in Copacabana. Hier hebben we onder andere erg lekkere visjes gegeten en een tour gedaan naar Isla del Sol en Isla de la Luna. Copacabana ligt aan Lake Titicaca. Dit is het grootste meer op zeer hoge hoogte. Isla de la Luna was het eiland waar de Incamaagden getraind werden. Goede trianing betekende een goede toekomst. Iets minder betekende dat je werd geofferd aan de goden. De tempel waar dit gebeurde hebben we bezocht. Isla del sol was ook erg mooi! Hier zijn we tot het hoogste punt geklommen vanwaar je een supermooi uitzicht had over het meer! Verder waren we in Copacabana tijdens carnaval. Niet heel spectaculair. Wat feestende bolivianen in de straten, maar wel weer heel veel kinderen met supersokers en waterbalonnen! Ze hebben ons gister weer een paar keer goed beet gehad helaas...

Dit was gisteren. Vandaag zijn we aangekomen in Puno waar we morgen een tour zullen doen naar de floating islands. Over twee dagen zullen we richting Cusco gaan dus de machu pichu is bijna zover! erg veel zin in. Nu gaan we zo lekker een salade maken met verse ingredienten die we net op de markt hebben gekocht en daarna nog even lekker chillen in het hostel. Hopen dat er leuke mensen zijn want volgens mij kun je hier niet echt uitgaan.

Liefs aan iedereen en tot de volgende blog!

Kus Nienke

Uyuni, Sucre en Santa Cruz

Hallo lieve allemaal,

Nogmaals bedankt voor alle reacties.. Lekker blijven posten! Ik vind het leuk om dingen van thuis te horen...

De vorige keer waren we net terug van de Zoutvlaktetour en aangekomen in Uyuni. Hier zijn we twee nachten gebleven. Uyuni was zoals ik volgens mij al eerder vermeld had niet zoveel aan. We hebben hier vooral een beetje in het hostel gechillt en we zijn veel uit eten geweest omdat we ons verveelden en er niet echt een supermarkt was. De bediening was hier alleen overal slecht en het eten was ook niet echt toppie. Wat uit eten gaan betreft zit er echt heel veel verschil tussen de plekken waar je komt. En nou weet ik (clubbies!) dat ik altijd zeik wanneer ik ergens ga eten maar het valt gewoon op. Of het is overal gewoon slecht.. Of het is heel goed. De volgende stad waar we heen gegaan zijn hebben we weer heel lekker gegeten namelijk.

Deze stad was Sucre. De busreis hierheen was erg boliviaans laten we maar zeggen. Er was maar 1 busmaatschappij die rechtstreeks van Uyuni naar Sucre reed. Deze reed alleen met normale bussen. Verder heb je hier nog semi-cama, iets luxer en cama, dan kun je bijna plat met je stoel... Deze normale bus zat vol met Bolivianen die ook nog in de gangpaden zaten (wij hadden gelukkig een stoel) en plassen kon onderweg 1 keer, langs de kant van de weg tussen alle andere mensen uit de bus... Wij hebben besloten het nog maar even op te houden. Ik vind het niet een heel fijn idee om tussen 20 boliviaanse mannen mijn broek naar beneden te trekken. Boliviaanse vrouwen hebben hier echt geen probleem mee dus dit zal wel weer te maken hebben met onze verwende westerse gewoontes. Verder was de bus niet helemaal goed. Iedere keer als de bus heuvel af reed maakte hij een heel hard ronkend geluid. Aan de ene kant een hele oncomfortabele reis dus.. aan de andere kant een heus avontuur...

Toen we eenmaal in Sucre aangekomen waren hadden we vervolgens nog echt een rampnacht. Het hostel waar we aankwamen had volgens de boeking 24 uur receptie. normaal gesproken houdt dit in dat je dan 's nachts aan kan komen als je de dag ervoor maar erbij boekt. Nadat we eesrt door onze taxichauffeur bij het verkeerde hostel gebracht hadden en midden in de nacht naar het goede hostel waren gelopen vertelde de medewerker ons daar doodleuk dat onze reservering niet meer geldde, dat er andere mensen in ons bed lagen en dat we alleen een 2persoonskamer konden krijgen die we dan moesten bestalen samen met de prijs voor de bedden die we eigenlijk gereserveerd hadden. Dit leverde een heftige discussie op in mijn hakkelende spaans maar die gast was gewoon echt een zak en weigerde toe te geven. Ik kan zo slecht tegen onrecht. Maarja het was inmiddels wel 5 uur snachts en midden in de nacht een ander hostel zoeken was ook geen optie. We hebben besloten de kamer maar aan te nemen en we zijn de volgende ochtend meteen vertrokken op zoek naar een ander hostel. Deze hadden we gelukkig snel gevonden!

Dit was een supergezellig hostel waar we veel leuke mensen hebben leren kennen en ook veel alcoholische versnaperingen genuttigd hebben. Hoogtepunt waren een Zweedse en een Engelse jongen waar we meerdere keren mee uit zijn geweest. Was echt supergezellig. Verder hebben we echte dinosaurusafdrukken gezien bij een dinosauruspark in de buurt. erg gaaf! alleen het park was niet heel spectaculair. Een paar grommende plastic dinosaurussen voegden niet veel toe aan de voetstappen zelf. Verder was er een hele grote markt waar je voor heel goedkoop groente en fruit kon kopen dus we konden eindelijk weer een beetje gezond eten. We hebben ook een wandeltour gedaan naar de zeven watervallen. uiteindelijk konden we er maar 2 zien maar wel erg mooi. Toen we de tour boekten zeiden ze ons dat dit een very very easy trail was. Dus wij dachten dan kunnen we mooi oefenen voor de machu picchu. Nou laat dat very very easy maar weg. We moesten over allemaal weggetjes langs afgronden lopen met rollende stenen.. weggetjes kun je het eigenlijk niet noemen.. hele smalle richeltjes langs afgronden.. en ik heb een beetje hoogtevrees dus ik moest echt niet naar beneden kijken op die stukken! verder door een eucalyptusbos gelopen en erg veel steile heuvel beklommen. Mijn conditie is echt niet zo geweldig.. Nicole vond het allemaal wel meevallen maar ik was toch wel erg kapot toen we aankwamen op de bestemming. We moeten dan ook maar vaker trainen anders wordt de Machu Pichu trail echt een ramp!

Sucre zelf was ook heel mooi! allemaal witte huizen waardoor de stad ook wel de witte stad genoemd wordt. Wij hebben alleen besloten de stad om te dopen tot waterbomb city. Het is in Sucre blijkbaar normaal dat kinderen valk voordat carnaval begint iedereen nat mogen gooien/spuiten. Dit heeft dan ook tot hilarische situaties geleid waarin nicole vaak het slachtoofer was. De kinderen hadden het namelijk vooral gemund op toeristen want het is natuurlijk veel leuker om rijke gringos nat te gooien dan je eigen landgenoten. Wat ook wel leuk was was dat de fanfares ook al aan het oefenen waren voor carnaval. We hebben dan ook veel optochten met dansende Bolivianen voorbij zien komen! Nog een klein hoogtepuntje: we hadden een restaurant gevonden van een nederlandse eigenaar waar ze bitterballen hadden. Toen kon mijn dag uiteraard niet meer stuk!

Genoeg over Sucre want ik merk alweer dat dit een veel te lang verhaal wordt . Na 5 dagen Sucre zijn we doorgegaan naar Santa Cruz. Dit was opnieuw een helse busrit omdat de camabussen niet op ale dagen reden. Niet op de dinsdag die wij wilden uiteraard. We hebben weinig gedronken en deze rit ook weer overleefd. In Santa Cruz was niet veel te doen. We zijn naar een botanische tuin geweest met exotische vogels en aapjes enzo. We hadden alleen niet bedacht dat Santa Cruz dicht bij het oerwoud ligt en dat hier nogal veel muggen zijn. Uiteraard voornamelijk in de natuur. We kwamen dan ook allebei terug van dit uitstapje met ongeveer meer dan honderd muggenbulden. Wijze les: volgende keer je deet overal mee naartoe slepen.

Het hostel was wel heel gezellig EN het had een zwembad! dus we hebben hier heerlijk kunnen relaxen en kunnen opladen voor La Paz. Hier zijn we gisterochtend aangekomen en we blijven hier totaal 8 nachten. We slapen in het wild rover hostel dat bekend staat als het partyhostel. Dit wordt dus 8 dagen veel feesten en weinig slapen. Vandaag hebben we ons helemaal gek geshopt aan souvenirs dus het lijkt ons verstandig om morgen even te kijken of we vast een deel naar huis kunnen sturen anders zitten onze backpacks wel al erg vol. We willen misschien ook van de death road af gaan mountainbiken. Schijnt heel vet te zijn alleen Nicole weet niet niet of ze het wel ziet zitten. Na Santa cruz gaan we misschien nog richting de Jungle in Bolivia. Zo niet dan gaan we langzaamaan richting Peru. We hebben de Machu pichu al geboekt voor 2 maart en we willen een week daarvoor in Cusco zijn.

Lieve mensen wij gaan hier een week heel veel partyen.. Zodra we daarna weer spannende dingen gaan beleven komt te volgende verhaal. Succes allemaal in Nederland met de kou! ik vind het stiekem wel een beetje jammer dat ik niet kan schaatsen nu de vesting eindelijk weer is dichtgevroren hoor!

Liefs Nienke

Ps er staan fotos totaan Uyuni op mijn facebook! (eindelijk)